منابع دکتری سراسری نیمه متمرکز ادبیات فرانسه

راهنمای جامع منابع آزمون دکتری سراسری ادبیات فرانسه (۱۴۰۴)

۱. مقدمه و نقشه مسیر مطالعه:

• تمرکز اصلی آزمون: تسلط کامل بر تاریخ ادبیات فرانسه (از قرون وسطی تا معاصر، با تمرکز ویژه بر دوره‌های کلاسیک، قرن نوزدهم و مدرنیسم)، نقد و نظریه ادبی (ساختارگرایی، نشانه‌شناسی، پسااستعمارگرایی)، و تسلط بر متون اصلی (Textes Fondamentaux) هر دوره.
• مسیر مطالعه: شروع از متون قرون وسطایی و رنسانس، تثبیت مبانی ادبیات کلاسیک (قرن هفدهم)، تعمیق در رمانتیسم و رئالیسم قرن نوزدهم، و ختم به مطالعه تحلیلی ادبیات قرن بیستم (مدرنیسم، اگزیستانسیالیسم و پسانویسندگی).

۲. ساختار ۳ لایه منابع:

• لایه اول (تاریخ ادبیات و دوره‌بندی): شناخت کامل ویژگی‌های هر جنبش ادبی (کلاسیسیسم، روشنگری، رمانتیسم، سمبولیسم، سارتر/کامو)، و حفظ فهرست کامل نویسندگان و آثار شاخص هر دوره.
• لایه دوم (نقد و نظریه ادبی): تسلط بر مکاتب مهم نقد فرانسوی (نظریه رولان بارت، تئوری رژیم‌های ادبی، مطالعات جنسیت/فمینیستی فرانسوی)، و توانایی کاربرد این نظریات بر متون.
• لایه سوم (متون تخصصی و زبان آکادمیک): مرور واژگان تخصصی نقد ادبی (مانند Mise en abyme, Pastiche, Lector in fabula) و توانایی تحلیل یک متن ادبی به زبان فرانسه در سطح دکتری.
• نکته اجرایی: تهیه فهرست زمانی/موضوعی برای مقایسه تطبیقی سبک و مضامین نویسندگان کلیدی در دو دوره متفاوت (مثلاً مقایسه دیدگاه‌های ژانر در رمان‌های بالزاک و پروست).

۳. فهرست دروس با نکات کلیدی:

• الف) ادبیات کلاسیک و قرن نوزدهم:
• نکات کلیدی: شناخت قوانین تئاتر کلاسیک (ویکتوری و وحدت سه گانه)، تفاوت بنیادین رمانتیسم و سمبولیسم، و تحلیل بحران رمان در گذار به قرن بیستم.
• ب) ادبیات قرن بیستم و معاصر:
• نکات کلیدی: درک مفاهیم محوری اگزستانسیالیسم (آزادی، مسئولیت)، و ویژگی‌های ساختارشکنی (دیکانستراکشن) در متون پسامدرن.
• ج) نظریه ادبی و نقد:
• نکات کلیدی: تفاوت‌های اصلی بین رویکرد فرمالیستی روسی و نقد نو فرانسوی، و نقش زبان‌شناسی سوسور در شکل‌گیری ساختارگرایی.
• د) زبان فرانسه آکادمیک:
• نکات کلیدی: تسلط بر اصطلاحات گرامری پیشرفته مورد نیاز برای تحلیل ساختار جملات پیچیده در مقالات پژوهشی، و توانایی نگارش یک چکیده ($ext{Résumé}$) دقیق به زبان فرانسه.

۴. منابع تمرینی:

• تحلیل تطبیقی یک مفهوم (مانند «زمان» یا «تضاد») در دو اثر از دو دوره مختلف ادبی.
• تمرین نگارش یک پاراگراف انتقادی در مورد یک نظریه‌پرداز فرانسوی، با استفاده از واژگان تخصصی مناسب.

۵. برنامه ۹۰ روزه فازبندی شده:

• فاز اول (روز ۱–۳۰): مطالعه تاریخ ادبیات فرانسه (از اوایل تا قرن هجدهم) و تثبیت مبانی زبان آکادمیک.
• فاز دوم (روز ۳۱–۶۰): تمرکز بر قرن نوزدهم و مدرنیسم (پروست، رئالیست‌ها، سمبولیست‌ها) و مطالعه عمیق نظریه‌های ساختارگرا.
• فاز سوم (روز ۶۱–۹۰): نقد ادبی معاصر (پست‌مدرنیسم و مطالعات فرهنگی)، مرور جامع و حل آزمون‌های جامع گذشته.

۶. تکنیک‌های رتبه‌ساز:

• جدول مقایسه متون محوری: ایجاد جدولی برای مقایسه مضامین، قالب‌ها و زبان مورد استفاده در آثار کلیدی (مثلاً Le Cid، La Princesse de Clèves، À la recherche du temps perdu).
• فلوچارت کاربرد نظریه: ترسیم نموداری که نشان دهد کدام نظریه نقد ادبی (مثلاً نشانه‌شناسی، فمینیستی، روانکاوی) برای تحلیل کدام نوع از آثار (مثلاً تراژدی کلاسیک، رمان مدرن) مناسب‌تر است.

۷. چک‌لیست نهایی آمادگی:

• توانایی نام بردن و تعریف حداقل ۵ نظریه‌پرداز کلیدی نقد ادبی فرانسوی قرن بیستم به همراه مهم‌ترین اثرشان.
• مسلط بودن بر ویژگی‌های زبان‌شناختی و ادبیات فرانسه در قرن هفدهم (به عنوان نقطه اوج فرم‌گرایی کلاسیک).