پتانسیل ‏یابی اراضی دیم و تخصیص بهینه آب بین اراضی آبی و دیم (مطالعه موردی: دشت قزوین)

چکیده
   برای آبیاری تکمیلی در اراضی دیم توجه به شرایط طبیعی این اراضی و تأمین آب ضروری است. هدف این مطالعه پتانسیل_‏یابی اراضی دیم دشت قزوین برای آبیاری تکمیلی و تخصیص بهینة منابع آب بین اراضی دیم و فاریاب است. فرض شد سطح زیر کشت آبی و دیم محصولات مختلف و همچنین کل حجم آب در دسترس در هر دهه بدون تغییر باقی خواهد ماند. نتایج مدل بهینه_‏سازی نشان داد میزان افزایش سود خالص با مدیریت جدید تخصیص آب در صورت انتقال آب تا فواصل 2، 4، 6، 8، و 10 کیلومتری به_‏ترتیب 11/2، 13_/5، 19/2، 16/6، و 15/8 درصد است. همچنین جو یگانه گزینه برای کم_‏آبیاری در اراضی شبکه است. میزان کم_‏آبیاری در مزارع جو 20 میلی‌متر در دهة دوم آبان و 50 میلی‌متر در دهة سوم اردیبهشت تعیین شد. همچنین عدس به_‏ دلیل ارزش اقتصادی بیشتر گزینة برتر برای آبیاری تکمیلی انتخاب شد. در دهة اول خرداد آبیاری تکمیلی به میزان 75 میلی‌متر بهترین تیمار در منطقه تعیین شد که عملکرد عدس را از 1000 به 3000 کیلوگرم بر هکتار افزایش داد.