نگاه وحی به شاعر، با تکیه بر سوره شعراء

چکیده
آیات 224-226 سورة شعراء به شاعرانی پرداخته که پیروی گمراهان از آنان، سرگردانی در هر کوی و برزن و سخن بدون عمل را از ویژگی­ های آنان برشمرده است. این آیات شریفه برای برخی، این شبهه را به وجود آورده است که در قرآن شاعران نکوهش شده­ اند و با شعر و شاعری مخالفت شده است. این پژوهش، به بررسی و نقد این شبهه و پاسخ به این سؤال می­ پردازد که نظر صحیح قرآن در مورد شاعران چیست؟ توجه به تخصیص آیة پایانی سورة شعراء، فضای سیاه شعر در زمان نزول، شعر به عنوان گونه ­ای از کلام، بزرگداشت شاعران در احادیث پیامبر (ص) و امامان معصوم علیهم ­السلام و همچنین بدست دادن تفسیر صحیح از آیات مورد بحث، مؤلفه­ هایی هستند که نگارندگان به منظور روشن شدن بحث به آن ها پرداخته ­اند. حاصل کلام اینکه قرآن نه تنها شاعران را به صورت موجبة کلیه نکوهش نمی­ کند، بلکه رسالت­ های مهمی نیز برای آن ها قرار داده که از جملة آن ها سرودن اشعار با درون­مایه­ های توحیدی، موعظه و دعوت مردم به حق است.