نقش قرآن در تحول نقد و بلاغت

چکیده
     از آغاز حضور قرآن کریم در حوزه اندیشه و فرهنگ، نقد و بلاغت نیز مورد توجه قرار گرفته است که از آن جمله می‌توان به آثار ادبی و بلاغی‌ای چون مجاز القرآن از ابوعبیده مَعمَر بن مثنّی و کتاب الفصاحه از ابوحاتم سجستانی و اعجاز القرآن از جاحظ بصری و نقد النثر و نقد الشعر از ابوالفَرج قُدَامة بن جعفر و کتاب الشعر و الشعراء از ابن قتیبه دینوری و کتاب الکامل از مبرّد اشاره کرد. همچنین در قرن چهارم هجری عبدالله بن معتز با تأمّل در آرایه‌های قرآنی به تدوین مباحث علم بدیع پرداخت و آمِدی کتاب موازنه و ابوهلال عسکری در میانه قرن چهارم کتاب الصّناعتین را نوشت.
    تأمل نویسندگان در مقوله‌هایی چون موازنه و بلاغت از دیدگاه ارسطو، رمز و رازهای زبان، فنون زیبایی‌شناسی، نحو و کارکردهای آن، علوم قرآنی و رابطه بلاغت و اعجاز قرآن، متأثر از نقش قرآن در نقد و بلاغت است .
   در این مقاله، نقش قرآن در نقد و بلاغت و لفظ و ترکیب و شکل و محتوا و موسیقی و تصویر و هماهنگی در لفظ و معنی و شاخصه‌های داستان‌پردازی و سبکی مورد توجه قرار گرفته است.