مقایسه سطوح مختلف متیونین گیاهی و سنتتیک بر عملکرد و پاسخ ایمنی جوجه‌های گوشتی

چکیده
    این پژوهش به منظور مقایسه تاثیرگذاری سطوح مختلف متیونین گیاهی و سنتتیک بر عملکرد رشد و پاسخ ایمنی جوجه‌های گوشتی تغذیه شده با جیره‌های بر پایه ذرت و کنجاله سویا انجام گرفت. در این آزمایش تعداد 225 قطعه جوجه خروس سه روزه سویه راس 308 به 9 تیمار و 5 تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی در واحدهای آزمایشی (قفس) توزیع شدند. تیمارها شامل سطوح افزایش تدریجی از هر یک از دو منبع متیونین گیاهی و سنتتیک طی سه دوره پرورشی بودند. تیمارها‌ی آزمایشی شامل: تیمار 1: جیره پایه بدون متیونین افزودنی (شاهد)، تیمار 2: جیره پایه + 07/0، 06/0 و 05/0، تیمار 3: جیره پایه + 15/0، 11/0 و 10/0، تیمار 4: جیره پایه + 22/0، 17/0 و 14/0، تیمار 5: جیره پایه + 29/0، 23/0 و 19/0 درصد متیونین سنتتیک به ترتیب برای دوره آغازین، رشد و پایانی، تیمار 6: جیره پایه + 07/0، 06/0 و 05/0، تیمار 7: جیره پایه + 15/0، 11/0 و 10/0، تیمار 8: جیره پایه + 22/0، 17/0 و 14/0 و تیمار 9: جیره پایه + 29/0، 23/0 و 19/0درصد متیونین گیاهی به ترتیب برای دوره آغازین، رشد و پایانی. مصرف خوراک، افزایش وزن روزانه در طی سه دوره پرورش اندازه‌گیری شد و ضریب تبدیل غذایی محاسبه گردید. به منظور ارزیابی پاسخ سیستم ایمنی در سنین 28 و 42 روزگی از دو آزمایش هموگلوتیناسیون علیه آنتی‌ژن گلبول قرمز گوسفند (SRBC) و پاسخ به محلول 1-کلرو2-3- دی نیتروبنزن (DNCB) استفاده شد. نتایج نشان داد که بیشترین میانگین افزایش وزن پایانی مربوط به 2 سطح بالای متیونین سنتتیک و گیاهی می‌باشد که با سایر تیمار‌ها اختلاف معنی‌داری داشتند درحالیکه کمترین میانگین افزایش وزن پایانی مربوط به سطح بالای متیونین سنتتیک می‌باشد. پرندگانی که از جیره پایه + 15/0، 11/0 و 10/0 درصد متیونین سنتتیک بترتیب برای دوره آغازین، رشد و پایانی و همچنین جیره پایه + 22/0، 17/0 و 14/0 درصد متیونین گیاهی بترتیب برای دوره آغازین، رشد و پایانی تغذیه نمودند، دارای بهترین عملکرد تولیدی و پاسخ سیستم ایمنی بودند. لذا با توجه به نتایج آزمایش به نظر می‌رسد امکان جایگزینی متیونین با منشاء گیاهی با متیونین سنتتیک وجود داشته باشد