مقایسه اثر بخشی زوج درمانی رفتاری- شناختی و هیجان‌محور

چکیده
    مقاله حاضر برگرفته از یک پژوهش شبه آزمایشی است که با هدف بررسی تأثیر دو روش زوج‌درمانی رفتاری-شناختی و هیجان‌محور بر کاهش افسردگی زوجِ مرد نابارور شکل گرفته‌است. نمونه آماری شامل 30 زوج مرد نابارور از بین مراجعین کلینیک ناباروری کوثر بود که با روش نمونه‌گیری داوطلبانه در دو گروه آزمایشی و یک گروه گواه جایگزین شده و با استفاده از آزمون افسردگی بک-II مورد سنجش قرار گرفتند و داده‌های بدست آمده با استفاده از روش‌های آمار توصیفی و استنباطی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. یافته‌های استنباطی حاصل از آزمون غیر پارامتریک یومان ویتنی حاکی از این است که زوج‌درمانی رفتاری-شناختی با اطمینان 99 درصد بر کاهش افسردگی زوج مرد نابارور مؤثر است ( ) اما روش زوج‌درمانی هیجان محور در تغییر میزان افسردگی معنادار نبوده است ( ). همچنین یافته‌ها نشان می‌دهد که جنسیت تأثیر معناداری در میزان کارآیی دو روش زوج درمانی رفتاری-شناختی و هیجان محور بر کاهش افسردگی نداشته است و هر دو رویکرد بر زنان و مردان به‌گونه‌ای یکسان تأثیر می‌گذارد