مطالعه تنوع ژنتیکی بز سرخ جبالبارز با استفاده از نشانگرهای ریزماهواره

چکیده
    به منظور بررسی تنوع ژنتیکی جمعیت بز سرخ جبالبارز با استفاده از 8 نشانگر ریزماهواره، شامل BM1312، MAF64، ILSTS034، ILSTS059، OraFCB20، IL2RA، LSCV24 و LSCV11 مطالعه شد. نمونه خون از 100 راس بز سرخ جبالبارز از ده گله به صورت تصادفی گرفته شد و تخلیص DNA با استفاده از کیت DIATOM DNA PREP انجام گرفت. واکنش زنجیره‌ای پلیمراز برای این جایگاه‌ها انجام گرفت و تمامی هشت جایگاه مورد مطالعه از چند شکلی مناسبی برخوردار بوده و میانگین تعداد آلل مشاهده شده برای آن ها 62/7 به دست آمد. در پنج جایگاه ILSTS034، ILSTS059، OraFCB20، IL2RA و LSCV11 انحراف معنی‌داری را از تعادل هاردی- واینبرگ مشاهده شد (05/0<P). دامنه هتروزایگوتی در این جمعیت از 7616/0 برای جایگاه IL2RA تا 8743/0 برای جایگاه OraFCB20 متفاوت بود. شاخص شانون و محتوی چند شکلی (PIC) نیز نشان داد که جایگاه IL2RA دارای کمترین تنوع و جایگاه ORAFCB20 دارای بیشترین تنوع می‌باشند. همچنین تعداد آلل‌های مشاهده شده، تعداد آلل مؤثر و هتروزایگوتی مورد انتظار برای هر جایگاه محاسبه گردید. میانگین هتروزایگوتی برای این جمعیت 8116/0 برآورد گردید. در مجموع می‌توان نتیجه گرفت که جمعیت بز سرخ جبالبارز از تنوع ژنتیکی نسبتاً بالایی برخوردار است، بنابراین، می‌توان در برنامه‌های حفاظت و اصلاح نژادی در این جمعیت از این پتانسیل به خوبی بهره‌برداری نمود.