مدیریت دولتی و اعتماد عمومی

   اعتماد عمومی یکی از سرمایه‌های اجتماعی است که وحدت را در سیستم‌های اجتماعی است که وحدت را در سیستم‌های اجتماعی، ایجاد و حفظ نموده ارزش‌های دموکراتیک را پرورش می‌دهد. اعتماد، شهروندان را به نهادها و سازمان‌هایی که نمایندگان آن‌ها هستند پیوند می‌دهد و بدین طریق مشروعیت و اثربخشی دولت دموکراتیک افزایش می‌یابد. در این مقاله ضمن تعریف، بیان اهمیت و نوع‌شناسی اعتماد عمومی در قالب انواع اعتماد اعتباری، اعتماد متقابل و اعتماد اجتماعی، راه‌کارهای اعتمادسازی میان دولت و شهروندان تبیین می‌گردد. همچنین بر این نکته تاکید می شود که تنها سطح متوسطی از اعتماد، کارکردی و سازنده است؛ بدین معنی که اعتماد احساسی و افراطی مردم نسبت به دولت و مدیران دولتی، مانع نقد و اصلاح عملکرد آن‌ها می‌شود و کاهش اعتماد عمومی نیز مشروعیت نظام سیاسی و مدیریت دولتی را زیر سوال می‌برد.