قضاوت: از اندیشة اسلامی تا ادبیات پسانوگرا

    اندیشه‌های پسانوگرا در تمامی علوم انسانی ریشه دوانده است؛ با وجود این، بنیان این سیاق فکری از فلسفة زبان آغاز شده است، آن هنگام که سخن از
قضاوت پیرامون معنا و دلالت به  میان می‌آید و منتقد در مقام قاضی بر کرسی رأی تکیه زده است. این نوشته، سعی دارد در شش زمینه، قضاوت‌های پسانوگرا پیرامون زبان و ادبیات را به  نقد بنشیند و در کنار نقاط قوت احتمالی برخی از آنان، سایه‌های تردید را بر راستی و درستی بخش‌هایی دیگر بیفکنیم. روش ما در این نقد، نگاهی اسلامی است؛ یافته‌های ما مؤید آن است که با وجود نگاه مشترک به  مفاهیمی چون تعلیق و چندمعنایی در تفسیر یک متن میان دو سوی بحث، برخلاف تأکید بر عدم و غیاب در نگاه پسانوگرا، در هرمنوتیک اسلامی آن مضامین بر حضور و هستی استوارند.