شناسایی شاخص ها و استاندارهای ایمنی سالن ها و اماکن ورزشی

     هدف کلی پژوهش شناسایی و ارائه شاخص‌ها و استانداردهای مورد نیاز برای مدیریت ایمنی اماکن و فضاهای ورزشی بود. شاخص‌ها به روش دلفی از طریق مجموعه‌ای از مصاحبه‌ها و پرسشنامه شناسایی شدند. ابزار اندازه‌گیری مصاحبه و پرسشنامه تعدیل‌یافته پانتزا و همکاران (2003) بود که پایایی آن 0/89 به‌دست آمد. برای انتخاب شرکت‌کنندگان برای هر دو مورد مصاحبه و پرسشنامه از نمونه‌های هدفمند انتخاب شد. نمونه تحقیق 281 نفر شامل مدیران ورزشی، انتظامات، داوران ورزشی و کارشناسان ورزش و ورزشکاران بودند که به‌طور هدفمند در اصفهان انتخاب شدند. نتایج نشان داد 11 متغیر عمده شامل کنترل محیط بیرونی ورزشگاه‌ها (4/39=M)، ارزیابی شرایط مسابقه (4/76=M)، بازبینی تجهیزات و امکانات (4/51=M)، نصب سیستمهای محافظت بدنی (4/41=M)، مدیریت خطر (4/38=M)، تدیون قوانین پیشگیری (4/79=M)، تدارک تسهیلات رفاهی (4/48=M)، ارتباطات موثر با تماشاچیان (4/73=M)، آموزش ویژه مسئولان امنیتی (4/88=M)، آموزش‌های عمومی تماشاگران و بازیکنان (4/36=M)، مدل‌سازی و شبیه‌سازی (3/98=M) و کنترل شدید و جلوگیری از ورود مواد منفجره به محیط‌های ورزشی (8/3=M)، از شاخص‌های مهم در مدیریت ایمنی اماکن و فضاهای ورزشی است. همچننی بین شاخص‌های امنیت یا احساس راحتی تماشاچیان رابطه معناداری مشاهده شد (P<0/05 و 0/294=R). میزان تاثیر برابر با 58 است.