خویشاوندی زبان‌ها، خاستگاه زبان آلمانی و تحولات آن

چکیده
   مقالة حاضر شامل سه بخش است. در بخش نخست تقسیم بندی گروه‌های خویشاوند زبانی از جمله خانواده‌های زبانی ”چینی-تبتی“، ”مجاری-فنلاندی“، ”اورال-آلتایی“، ”افریقایی-آسیایی“، ”مالایایی-پولینزیایی“، ”خانوادة زبانی استرالیایی“ و ”خانوادة زبانی قارة امریکا“ به بحث گذارده می‌شوند. بخش دوم به بحث در بارة خویشاوندی خانوادة بزرگ زبان‌های هند و اروپایی از جمله زبان‌های ایرانی که یکی از شاخه‌های این خانوادة زبانی است می‌پردازد. در بخش سوم زبان‌های ژرمنی در سه گروه شرقی، غربی و شمالی، به ویژه ژرمنی غربی که شامل شاخه‌های انگلوفریزی و آلمانی- هلندی است بررسی می‌شوند. همچنین زیر شاخه‌های آلمانی- هلندی در گروه‌های آلمانی سفلا و آلمانی علیا که از سدة پنجم میلادی به سبب تغییرات آوایی از گروه آلمانی سفلا جدا و به گروه آلمانی مناطق مرکزی و شمالی محدود شده است نگریسته می‌شود. در بخش پایانی زبان آلمانی و خاستگاه و تحولات تاریخی آن (تا پایان جنگ جهانی دوم) مورد بحث قرار می‌گیرد. افزون بر این، در بخش سوم تأثیر زبان‌های لاتینی، یونانی و فرانسوی بر زبان آلمانی نشان داده می‌شود. سپس دربارة پدید آمدن کانون‌های حفظ و گسترش زبان آلمانی و پالایش آن از واژه‌های بیگانه سخن می‌رود.