حالت به‌ای ذینفع و مخاطب در زبان روسی و طرز بیان آن در زبان فارسی

چکیده
    مقالة حاضر به تشریح وجه تمایز حالت به‌ای ذینفع  و مخاطب (در زبان روسی و طرز بیان آن‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ها در زبان فارسی می‌پردازد. هر دو حالت به‌طور معمول از چهار عضو تشکیل شده‌‌اند. عضو اصلی و مهم جمله، واژه‌ای است که در حالت به ای خواه ذینفع یا مخاطب صرف شده باشد، این هنگامی است که در هر دو ساختار از فعل استفاده کنیم. فعل جمله در اینجا دارای هدایت دستوری دو گانه خواهدبود. در زبان فارسی، می‌توان نهاد را از ساختار حذف کرد. در این صورت شناسة فعل، نقش نهاد را ایفا می‌کند. در زبان روسی، در صورتی‌که فعل جمله در زمان حال یا آینده به‌کار رفته باشد، می‌توان نهاد را از ساختار حذف کرد. در این صورت شناسة فعل نقش نهاد را ایفا می‌کند. در زبان روسی، حذف نهاد از جملاتی که فعل آن‌ها در زمان گذشته بیان شده‌اند، مجاز نیست. وجه تمایز حالت به ای ذینفع از ساختار مشابه در زبان فارسی، در آن است که در زبان روسی یکی از اعضای شرکت کننده در جمله ضمیر شخصی است، در‌صورتی‌که در زبان فارسی، به‌جای ضمیر شخصی، ضمیر ملکی به‌کار رفته است. در زبان روسی در جملات دارای حالت به ای مخاطب، حرف اضافه به‌کار نمی‌رود، حال آنکه در ساختارهای مشابه زبان فارسی، حرف اضافه به‌کار می‌رود.