تعیین وزن بهینه کشتار بر اساس ویژگی‌های لاشه در بره‌های نر نژادهای قزل و مهربان

چکیده
    در این پژوهش، برای تعیین وزن بهینه کشتار بر اساس ویژگی‌های لاشه در بره‌های نر نژادهای قزل و مهربان، تعداد 174 راس بره نر از شیر گرفته شده نژاد قزل و 130 راس بره نر از شیر گرفته شده نژاد مهربان استفاده شد. بره‌های هر نژاد به طور کاملاً تصادفی به سه وزن کشتار 30، 40 و50 کیلوگرم منتسب شدند و تا زمان رسیدن به وزن کشتار مورد نظر، پروار شدند. میانگین افزایش وزن روزانه در دوره پروار (88/54±) 82/185 گرم برآورد شد و این صفت در هر دو نژاد با افزایش وزن کشتار افزایش معنی‌دار (05/0P<) یافت. بره‌های نژاد قزل در مقایسه با بره‌های نژاد مهربان افزایش وزن روزانه بیشتری نشان دادند و به تعداد روزهای کمتری برای رسیدن به وزن کشتار نیاز داشتند. بازده لاشه، وزن لاشه گرم و سرد، وزن و درصد برش‌های لاشه در هر دو نژاد با افزایش وزن کشتار، افزایش نشان دادند. میانگین بازده لاشه (3/3±) 06/48 درصد برآورد شد و بین (31/0±) 78/45 درصد در نژاد قزل در وزن کشتار 30 کیلوگرم تا (41/0±) 36/51 درصد در نژاد مهربان کشتار شده در وزن 50 کیلوگرم متغیر بود. چربی‌های داخل بطنی در هر دو نژاد با افزایش وزن کشتار، افزایش نشان داد و بره‌های نژاد مهربان در وزن کشتار 50 کیلوگرم دارای چربی‌های داخل بطنی بیشتری در مقایسه با بره‌های قزل در وزن مشابه بودند. میانگین ضخامت چربی پشت در بره‌های نژاد قزل و مهربان کشتار شده در وزن 50 کیلوگرم به ترتیب (21/0±) 63/4 و (28/0±) 64/6 میلی‌متر بود. بر اساس یافته‌های این پژوهش، استنباط می‌شود که بره‌های قزل را می‌توان برای وزن بیش از 50 کیلوگرم پروار کرد اما در بره‌های مهربان، وزن کشتار 50 کیلوگرم مناسب می‌باشد.