تعیین شاخص‌های بومی برای سنجش نوآوری در ایران با استفاده از آزمون فرض فازی (حوزه بیوتکنولوژی)

چکیده
    هدف این تحقیق، تعیین شاخص‌هایی به منظور سنجش (اندازه‌گیری) نوآوری در حوزه بیوتکنولوژی ایران است. برای رسیدن به آن شاخص‌ها، مبانی نظری و پژوهش‌های انجام‌شده‌ی داخلی و خارجی در مورد سنجش نوآوری بررسی شد. سپس با توجه به توانمندی‌ها و کاستی‌های رویکردهای سنجش نوآوری، و مقایسه تطبیقی شاخص‌های سنجش نوآوری در رویکردهای ارائه‌شده، که توسط سازمان همکاری و توسعه اقتصادی با انجام تعدیل‌هایی برای سنجش نوآوری در حوزه بیوتکنولوژی در نظر گرفته شده است، به بررسی نهایی رسید. روش تحقیق از نوع توصیفی- تحلیلی و در چارچوب تحقیقات کاربردی است. جامعه آماری تحقیق را مراکز تحقیقاتی- دانشگاهی و شرکت‌های فعال بیوتکنولوژی ایران تشکیل می‌دهند. داده‌های تحقیق با تکمیل پرسش‌نامه و با ضریب پایایی 87% از نمونه آماری جمع‌آوری شد. داده‌های حاصل با استفاده از رویکرد آزمون فرض ‌فازی مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت و شاخص‌-های مورد نیاز برای سنجش نوآوری در حوزه بیوتکنولوژی ایران در 8 حوزه تحقیق، توسعه و سرمایه‌گذاری در دانش، منابع انسانی، سیاست‌های نوآوری، عملکرد نوآوری، فناوری اطلاعات و ارتباطات، جهانی‌سازی، جریان‌های اقتصادی جهانی و بهره‌وری و تجارت تقسیم‌بندی، و امکان تأثیرگذاری هر یک از شاخص‌ها با توجه به درجه عضویت پذیرش آن‌ها در محیط فازی مشخص شد.