تاثیر پاسخ وابسته به تعداد جلسات تمرین در هفته بر آمادگی جسمانی نوجوانان پسر کم تحرک

     این پژوهش با هدف مقایسه تاثیر پاسخ وابسته به تعداد جلسات تمرین در هر هفته بر آمادگی جسمانی نوجوانان پسر کم‌تحرک طراحی و مرود مطالعه قرار گرفت. تعداد 48 نفر پسر کم تحرک داوطلب انتخاب و به طور تصادفی به چهار گروه با میانگین و انحراف استاندارد سن، گروه‌های دوجلسه‌ای (12 نفر 2/3±13/3 سال)، سه جلسه‌ای (12 نفر، 2/7±13/5 سال)، چهار جلسه‌ای (12 نفر، 3/1±13/7 سال) و کنترل (12 نفر 3/4±13/3 سال) تقسیم بندی شد. برنامه تمرینی گروه دو جلسه دو جلسه در هفته شامل دویدن با شدت 70-60 درصد ضربان قلب بیشینه به مدت 35-25 دقیقه در هر جلسه و گروه سه جلسه در هفته برنامه دویدن را با همان شدت در زمان 25-17 دقیقه در هر جلسه و گروه چهار جلسه در هفته برنامه دویدن را با همان شدت در زمان 15-12 دقیقه در هر جلسه اجرا کردند. در هر سه گروه تجربی تمرینات چابکی، انعطاف‌پذیری و استقامت عضلانی اجرا و سعی شد نسبت حجم برنامه‌ها در مجموع جلسات گروه‌ها برابر باشد. تجزیه و تحلیل میانگین تغییرات داده‌ها با استفاده از آنالیز واریانس یک سویه با آزمون تعقیبی بن فرنی در سطح معنی‌داری (0/05P<) نشان داد. مقادیر کاهش وزن، شاخص توده بدن، درصد چربی و اندازه دور کمر فقط در گروه‌های تجربی سه و چهار جلسه‌ای نسبت به کنترل معنی‌دار شد (0/05P< ) قدرت انفجاری دست‌ها، سرعت حرکت، استقامت قلبی و تنفسی انعطاف‌پذیری در هر سه گروه تجربی تفاوت معنی‌داری نسبت به گروه کنترل نشان داد. اما در شاخص‌های تعادل، هماهنگی، قدرت انفجاری پاها، چابکی، استقامت عضلانی علات شانه و شکم، تغییرات فقط در گروه‌های سه و چهار جلسه‌ای نسبت به گروه کنترل معنی‌دار شد (0/05>P). بطور کلی احتمالا اجرای هر سه برنامه تمرینی سازگاری‌های مفیدی را در پی داشته است و تغییر تعداد جلسات تمرین و افزایش آن برای بهبود بعضی متغیرهای آمادگی جسمانی با نقش بیشتر دستگاه عصبی نظیر تعادل، هماهنگی، توان انفجاری، چابکی توصیه می‌شود. از سوی دیگر در برخی متغیرها نظیر انعطاف پذیری افزایش تعداد جلسات تمرین به سازگاری بیشتر منجر نمی‌شود.