تاثیر لسیتین سویا و تخم مرغ بر رشد، زنده‌مانی و مقاومت به تنش کمبود اکسیژن در آلوین ماهی قزل‌آلای رنگین‌کمان (Oncorhynchus mykiss

چکیده
    این مطالعه به منظور بررسی اثر سطوح و منابع مختلف لسیتین بر رشد و مقاومت به تنش کمبود اکسیژن در آلوین‌های ماهی قزل آلای رنگین‌کمان (Oncorhynchus mykiss) با وزن اولیه 08/4±120 میلی‌گرم به مدت 40 روز انجام گرفت. لسیتین سویا و تخم مرغ در سطوح 2، 4 و 6 درصد به جیره اضافه گردید. آزمایش با 7 تیمار و 3 تکرار و ذخیره سازی 165 عدد آلوین در تانک های 90 لیتری انجام شد. آلوین‌ها به میزان 6 وعده در روز در حد سیری غذادهی شدند. در پایان آزمایش فاکتورهای مختلف رشد در تیمار تغذیه شده با 2 درصد لسیتین تخم مرغ افزایش معنی‌داری در مقایسه با شاهد و تیمارهای لسیتین سویا داشت. فاکتورهای رشد در آلوین های تغذیه شده با لسیتین سویا تفاوت معنی داری با شاهد نداشتد. آلوین‌های تغذیه شده با 6 درصد لسیتین تخم مرغ به طور معنی داری بیشترین زنده‌مانی را در مقایسه با گروه شاهد و دیگر تیمارها داشتند. آلوین‌های تغذیه شده با تمامی سطوح لسیتین تخم مرغ به طور معنی‌داری بیشترین زنده‌مانی را در مقابله با تنش کمبود اکسیژن نسبت به شاهد داشتند. نتایج این آزمایش نشان داد لسیتین تخم‌مرغ منجر به اثرات مثبت و معنی‌داری بر میزان رشد و مقاومت به تنش کمبود اکسیژن می‌شود و مطلوب‌ترین سطح تغذیه‌ای لسیتین تخم مرغ در این وزن 2 درصد جیره می باشد