تاثیر سطوح مختلف مخلوط اسیدهای آلی و دو منبع مکمل متیونین بر عملکرد، شاخص‌های لاشه و دستگاه گوارش جوجه‌های گوشتی

چکیده
    آزمایشی جهت بررسی مخلوط اسیدهای آلی و دو منبع متیونین بر عملکرد، شاخص‌های لاشه و وزن دستگاه گوارش جوجه‌های گوشتی انجام شد. تعداد 600 قطعه جوجه تعیین جنسیت نشده سویه راس 308 به صورت آزمایش فاکتوریل 2×3 در قالب طرح کاملاً تصادفی با 6 تیمار و 4 تکرار و 25 قطعه جوجه در هر قفس با ابعاد 2×2/1 مترمربع که یک تکرار محسوب می‌شد، استفاده شد. تیمارهای آزمایشی شامل سه سطح مخلوط اسیدهای آلی (با نام تجاری ارگاسید شامل اسید فرمیک، لاکتیک، مالیک، سیتریک، تارتاریک و ارتوفسفریک اسید) (صفر، 5/0 و 1 درصد) و دو منبع مکمل متیونین (DL- متیونین (پودری) و آنالوگ مایع هیدروکسی متیونین (آلیمت) بودند. آزمایش در دو دوره آغازین و رشد انجام شد. سطوح 5/0 و 1 درصد مخلوط اسیدهای آلی سبب افزایش میانگین وزن و بهبود ضریب تبدیل غذایی در همه دوره‌ها شدند (05/0>P). در دوره رشد آلیمت نسبت به DL- متیونین سبب افزایش درصد وزن لاشه شد (05/0>P). سطح 1 درصد اسید آلی سبب افزایش درصد وزن لاشه نسبت به سطوح دیگر در دوره آغازین شد (05/0>P). در دوره رشد سطوح 5/0 و 1 درصد اسیدهای آلی بر درصد وزن سینه، افزایش معنی‌داری نسبت به سطح صفر اسید آلی نشان دادند (05/0>P). در 21 روزگی درصد چربی بطنی با سطح 1 درصد اسیدهای آلی بطور معنی‌داری بالاتر از 5/0 درصد و سطح 5/0 درصد بالاتر از سطح صفر بود (05/0>P). درصد وزن سکوم‌ها در 21 روزگی در سطح 1 درصد اسید آلی بطور معنی‌داری پایین‌تر از سطح صفر شد (05/0>P). طول روده باریک در 42 روزگی در سطوح 5/0 و 1 درصد نسبت به سطح صفر بیشتر بود (05/0>P). بطورکلی، کاربرد اسیدهای آلی سبب افزایش درصد وزن لاشه، وزن سینه و طول روده باریک و کاهش وزن سکوم‌ها در 21 روزگی شد. همچنین آلیمت سبب افزایش درصد وزن لاشه نسبت به DL- متیونین شد.