تاثیر تمرینات مقاومتی و تعادلی بر قدرت عضلانی بیماران مبتلا به پارکینسون

     هدف این تحقیق بررسی تاثیر تمرینات مقاومتی و تعادلی بر عملکرد عضلانی- اسکلتی، بیماران مرد مبتلا به پارکینسون بود. تعداد 22 نفر از بیماران مبتلا به پارکیتسون به صورت در دسترس انتخاب و به طور داوطلبانه در این مطالعه شرکت کردند. بیماران به صورت تصادفی در دو گروه 11 نفری تجربی (میانگین و انحراف معیار، سن 1.4±1.59 سال، قد 9.6±2.175 سانتی‌متر، وزن 1.7±2.80 کیلوگرم) و کنترل (میانگین و انحراف معیار، سن 2.5±5.58 سال، قد 3.8±7.187 سانتی‌متر، وزن 6±6.79 کیلوگرم) تقسیم شدند. بیماران گروه تجربی به مدت 10 هفته به انجام برنامه تمرینی منتخب پرداختند. قبل و بعد از دوره تمرینی قدرت عضلات چهارسر رانی، همسترینگ و دوقلو تمامی بیماران با استفاده از دیتامومتر اندازه‌گیری شد. نتایج با استفاده از t وابسته و مستقل مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفت. افزایش معناداری در قدرت عضله چهار سر هر دو پای راست و چپ (P<05.0) و قدرت عضله همسترینگ پای راست (P<05.0) مشاهده شد در حالی که قدرت عضله همسترینگ پای چپ به طور معناداری کاهش (P<05.0) و تغییر معناداری در قدرت عضله دوقلوی پای راست و چپ مشاهده نشد (P>05.0). در بیماران گروه کنترل هیچ‌گونه تغییرات معناداری مشاهده نشد (P>05.0). از یافته‌های این تحقیق می‌توان نتیجه گرفت که ده هفته تمرینات مقاومتی و تعادلی موجب بهبودی قابل ملاحظه‌ای در قدرت عضلانی بیماران پارکیتسون می‌شود. بنابراین تمرینات قدرتی و تعادلی می‌تواند در برنامه درمانی این دسته از بیماران گنجانده شود.