تاثیر استفاده از سطوح مختلف مخمر (Saccharomyces cerevisiae) بر شاخص‌های رشد و بقاء در آرتمیا ارومیانا (Artemia urmiana

چکیده
    این مطالعه به‌منظور تعیین میزان بهینه تغذیه آرتمیا ارومیانا (Artemia urmiana) با مخمر نانوایی (Saccharomyces cerevisiae) طراحی شد. در این آزمایش از چهار سطح 625/0 (تیمار شاهد)، 25/1 (تیمار اول)، 50/2 (تیمار دوم) و 0/5 (تیمار سوم) میلی گرم مخمر به ازاء هر 1000 قطعه ناپلی آرتمیا ارومیانا، در قالب یک طرح کاملاً تصادفی (4 تیمار و هریک در 3 تکرار) استفاده به عمل آمد. در انتهای دوره آزمایش، طول کل، وزن خشک تولید زیتوده و میزان بقاء آرتمیا ارومیانا اندازه‌گیری شد. همچنین شاخص‌های میانگین رشد روزانه، افزایش وزن، ضریب رشد ویژه و شاخص وضعیت تعیین گردیدند. نتایج حاکی از آن بود که ناپلی‌های آرتمیا در تیمار اول، طول کل (14/0±10/2 میلیمتر)، وزن خشک (91/1±75/11 میکروگرم) تولید زیتوده (03/21±55/129 میلی گرم در لیتر) و در صد بقاء (2/12±2/62 درصد) بیشتری در مقایسه با سایر تیمارها داشتند (05/0P<). همچنین میانگین رشد روزانه (19/0±12/1 میکروگرم)، افزایش وزن (89/1±21/11 میکروگرم) و ضریب رشد ویژه (41/1 ±71/30) در تیمار اول به طور معنی‌داری بیشتر از سایر تیمارها بود. بالاترین شاخص وضعیت مربوط به تیمار سوم (46/21±47/60) و کمترین آن در تیمار اول (01/3±89/22) مشاهده شد (05/0P<). با توجه به نتایج حاصله میزان بهینه تغذیه آرتمیا ارومیانا با مخمر نانوایی سطح 25/1 میلی گرم مخمر به ازاء هر 1000 قطعه آرتمیا به دست آمد. همچنین مشخص شد که بسته به جیره غذایی، میزان بهره‌وری آرتمیا ارومیانا از غذا به مقدار غذا در محیط بستگی داشته و تا میزان مشخصی با افزایش مقدار غذا، میزان بهره‌وری از غذا نیز افزایش می‌یابد