تأثیر پرتو تابی با UV-C بر کنترل پوسیدگی خاکستری و کیفیت پس از برداشت توت‎فرنگی (سلوا)

چکیده
    توت‎فرنگی به عنوان یکی از میوه‌های بسیار فساد پذیر در معرض حمله عوامل قارچی به ویژه قارچ بوترتیس سینرا (Botrytis cinerea) بوده بنابراین عمر انباری آن بسیار کوتاه می‌باشد. استفاده از ترکیبات شیمیایی مصنوعی برای کنترل پوسیدگی خاکستری توت‎فرنگی و سایر میوه‌هایی که به مصرف مستقیم انسان می‌رسند، دارای محدودیت‌هایی است. بنابراین استفاده از روش‌های غیرشیمیایی و سالم برای کنترل پوسیدگی خاکستری در محصولات باغبانی ضروری می‌باشد. پژوهش حاضر با هدف کنترل قارچ بوترتیس سینرا با استفاده از نور فرابنفش در طول موج 254 نانومتر انجام گرفت. پس از آلوده سازی میوه‎ها با قارچ بوترتیس سینرا، نور فرابنفش در شدت‌های 0، 25/0، 75/0، 5/1، 5/2 و 5 کیلوژول بر مترمربع روی میوه‌های آلوده شده تیمار شد و میوه‌ها در دمای 3 درجه سانتیگراد انبار شدند. سپس شاخص‌های کیفی از قبیل میزان پوسیدگی، رنگ، pH، اسیدیته قابل تیتراسیون، مواد جامد محلول، شاخص رسیدگی، ویتامین C و درصد کاهش وزن، مورد ارزیابی قرار گرفت. نتایج نشان می‌دهد که تیمار فرابنفش در شدت‌های بهینه، از رشد قارچ بوترتیس سینرا جلوگیری کرده و در عین حال روی اکثر پارامترهای کیفی تاثیر مثبت دارد به طوری که میوه‌های تیمار شده با نور فرابنفش در شدت‌های بهینه در مقایسه با میوه‌های شاهد، میزان پوسیدگی قارچی پایین، سفتی بالا، ارزش‌های رنگی(L*، a*، b* و زاویه هیو) بهتر، درصد کاهش وزن کمتر، میزان مواد جامد محلول بیشتر، pH بالا و اسیدیته قابل تیتراسیون پایین تری داشتند. طبق نتایج می‌توان گفت که نور فرابنفش در شدت‌های بهینه، می‎تواند جایگزین مواد شیمیایی به خصوص قارچ‎کش‌ها در انبارمانی محصولات باغبانی بشود.