بررسی رابطه بین آرزوهای شغلی و جامعه پذیری سازمانی در میان کارکنان ادارات کل ورزش و جوانان شمال غرب ایران

     آرزوهای شغلی شامل مسیرهای شغلی است که به زندگی شغلی کارکنان تداوم، نظم و معنا می‌بخشد. این آرزوها منابع خودشناسی و ثبات در مسیر شغلی است. تحقیقات نشان داده است که توجه به آرزوهای شغلی در بهبود متغیرهای مدیریت منابع اصلی موثر است، از جمله جامعه‌پذیری سازمانی که نقش حیاتی در مراحل اولیه استخدام و مسیر شغلی کارکنان دارد. هدف اصلی پژوهش حاضر برری رابطه بن آرزوهای شغلی و جامعه‌پذیری سازمانی در میان کارکنان ادارات کل ورزش و جوانان شمال غرب ایران بود. روش پژوهش، توصیفی و. از نوع همبستگی و به شیوه میدانی بود. جامعه آماری شامل تمام کارکنان مرد و زن ادارات کل ورزش و جوانان شمال غرب کشور بود که با روش نمونه‌گیری غیر تصادفی هدفمند 263 نفر به‌عنوان نمونه اماری برای مطالعه انتخاب شدند. برای گردآوری داده‌های پژوهش از دو پرسشنامه استاندارد آرزوهای شغلی براساس مدل بیلگاردی و همکاران (2005) و جامعه‌پذیری سازمانی براساس مدل تائورمینا (1997) استفاده شد. نتایج نشان داد که بین آرزوهای شغلی و مولفه‌های آن (شایستگی فنی/ کارکردی، شایستگی مدیریت عمومی، ثبات سازمانی، خلاقیت کارآفرینانه، خدمت یا تاثیر داشتن، خودمختاری استقلال، سبک زندگی و چالش محض) با جامعه‌پذیری سازمانی و ابعاد آن (دریافت آموزش، تفاهم، حمایت کارکنان و چشم‌انداز از آینده سازمان) رابطه مثبت و معنادار در سطح 0/01>P وجود دارد. همچنین مشخص شد که مولفه‌های شایستگی مدیریت عمومی و ثبات سازمانی می‌توانند به‌طور مثبت و معنادار جامعه‌پذیری سازمانی را پیش‌بینی کنند. بنابراین آرزوهاش شغلی کارکنان در تسهیل جامعه‌پذیری آنان نقش موثری دارد.