بررسی تنوع ژنتیکی در میگوی Litopenaeus vannamei با استفاده از نشانگرهای ژنتیکی SSR در بندر جاسک استان هرمزگان

چکیده
    با توجه به نبود اطلاعات دودمانی و نسبی مشخص از مولدین وارداتی میگوی وانامی (Litopenaeus vannamei)، در کشور، وضعیت ساختار ژنتیکی و تنوع ژنتیکی این گونه مشخص نیست. به منظور برآورد وضعیت کنونی خزانه ژنتیکی و بررسی شاخص های تنوع ژنتیکی، مجموع 30 نمونه از دو مزرعه امیری و گورگیج در بندر جاسک استان هرمزگان با چهار نشانگر ریزماهواره ای P_van1758، TUDGLv1-3.224، TUDGLv5-7.33، و TUDGLv7-9.17 ردیابی شدند. تعداد آلل ها در هر نشانگر، پنج تا ده آلل بود. میانگین تعداد آلل ها (Na) از نظر جمعیتی، محدوده ای از 5/7 تا 75/7 و تعداد موثر آنها (Ne) از 834/4 تا 148/5 بود. میانگین مقدار هتروزیگوتی مشاهده شده (Ho) از نظر جمعیتی، محدوده ای از 458/0 تا 479/0، که کمتر از مقدار هتروزیگوتی مورد انتظار (791/0 تا 794/0) بود. مقادیر هتروزیگوتی مشاهده شده (Ho) پایین تر از مقادیر هتروزیگوتی مورد انتظار (He) بودند، بجز برای TUDGLv1-3.224، در جمعیت گورگیج، که نقص کلی انواع هتروزیگوتی را برای نشانگرهای تحت مطالعه نشان می دهد. میانگین محتوی اطلاعات چند شکل (PIC) در دو جمعیت از نظر نشانگری (88/0)، نشان دهنده به شدت چند شکل بودن نشانگرهای مورد مطالعه است. جمعیت مزرعه امیری در نشانگرهای TUDGLv5-7.33 و P_van1758 (P<0.001)؛ و جمعیت مزرعه گورگیج در نشانگرهای TUDGLv5-7.33 (P<0.01)، TUDGLv7-9.17 و P_van1758 (P<0.001)؛ از تعادل هاردی- واینبرگ (HWE) انحراف داشتند. میانگین ضریب درون آمیزی (F_IS)، 41%، و ضریب تمایز ژنتیکی جفتی بین جمعیتی (F_ST)، 100/0 بود. با استفاده از تجزیه و تحلیل واریانس مولکولی (AMOVA)، تنوع مولکولی بین جمعیتی (15%) و درون جمعیتی (85%)، بدست آمدند. همچنین، مقادیر PhiPT و Nm، به ترتیب 149/0 و 432/1، نشان داد که تمایز ژنتیکی متوسط و جریان ژنی کافی بین دو جمعیت مطالعه شده وجود دارد. F_IS بالا و F_ST متوسط، اهمیت ارزیابی مداوم تنوع ژنتیکی را در جمعیت های میگوی وانامی پرورشی در هرمزگان، مورد تاکید قرار می دهد.