بررسی تحلیل عناصر ساختواژی کلمات مرکب فعلی بر مبنای نظریه صرف مبتنی بر واژه قاموسی

چکیده
  اصولاً هر زبانی برای بیان مفاهیم جدید از امکانات و فرایندهای متعددی استفاده می‌کند تا برای آن مفاهیم، صورت‌های لفظی وضع نماید. این فرایندها شامل مواردی نظیر ترکیب، اشتقاق، تصریف، ابداع و غیره است. فرایند ترکیب، کلمات/ ستاک‌های مرکّب را خلق می‌کند و فرایند‌های اشتقاقی و تصریفی از طریق وندافزایی بر کلمات/ ستاکهای از پیش موجود و یا بالقوه به زایش کلمات جدید می‌پردازند. این ستاک‌ها می‌توانند بسیط و یا مرکب باشند. مسئله اصلی این نوشتار، تحلیل کلمات مرکّب فعلی در چهارچوب نظریه صرف مبتنی بر واژه قاموسی است که از سوی مارک آرونف در سال 1994 معرفی گردیده است.
در تحلیل این کلمات، وجود یک ستاک فعلی مرکّب مقیّد فرض می‌شود که در اثر فرایند ترکیبِ دو ستاک واژگانی حاصل ‌شده است. سپس فرایندهای واژه‌سازی (اشتقاق، تصریف) بر این ستاک مرکّب اعمال می‌گردد. بنابراین اثبات وجود این نوع ستاک، امری ضروری است، بدین علت که پایه بسیاری از فرایندهای واژه‌سازی است و بدون فرض آن برخی از فرایندهای زایای واژه‌سازی صورت نمی‌گیرد.