بررسی اثر 1- متیل سیکلوپروپن و تیمار گرمایی بر کیفیت پس از برداشت میوه توت‌فرنگی رقم سلوا (Fragaria ananassa cv. Selva

چکیده
    این تحقیق به منظور مطالعه اثرات تیمارهوای گرم و 1- متیل سیکلوپروپن به تنهایی و در ترکیب با یکدیگر بر کیفیت و انبارمانی میوه توت‌فرنگی صورت گرفت. آزمایش بر پایه فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی در 3 تکرار انجام شد. تیمارها شامل تیمار گرمایی در دو سطح (دمای اتاق و C45 به مدت 3 ساعت) و 1- متیل سیکلوپروپن در 2 سطح (0 و 1 میکرولیتر در لیتر) بودند. نمونه‌های موجود در هر تیمار در سردخانه با دمای صفر تا دو درجه سانتیگراد و رطوبت نسبی 90% برای مدت 20 روز قرار گرفتند. نمونه‌ها در روزهای0 ، 5، 10، 15و 20 روز از سردخانه خارج و برای ایجاد شرایط مشابه خرده فروشی 24 ساعت در دمای اتاق (C25 و رطوبت نسبی 70%) نگهداری شدند. نتایج آزمایش‌ها نشان داد که استفاده از تیمار گرمایی به تنهایی اثر معنی‌داری روی درصد کاهش وزن، درخشندگی میوه و شاخص رنگی a* نداشته ولی باعث حفظ سفتی بافت میوه و جلوگیری از پوسیدگی گردید. کاربرد 1- متیل سیکلوپروپن باعث جلوگیری از توسعه رنگ قرمز میوه (شاخص (a*، حفظ سفتی میوه شده اما موجب افزایش پوسیدگی گردید. تفاوت معنی‌داری از نظر درصد کاهش وزن، درخشندگی میوه، TA و TSS میان میوه‌های تیمار شده و شاهد مشاهده نشد. تیمار گرمایی و 1- متیل سیکلوپروپن هیچکدام تاثیری در میزان ویتامین ث در دوره انبارمانی نداشته‌اند. اثر ترکیبی این دو تیمار باعث جلوگیری از کاهش وزن، کاهش درخشندگی میوه و حفظ سفتی بافت میوه شد اما در جلوگیری از پوسیدگی مؤثر نبود.