بررسي باورها و آگاهيهاي والدين افراد عقبمانده ذهني
هدف از پژوهش حاضر بررسي ديدگاههاي والدين افراد عقبمانده ذهني در مورد عامل عقبماندگي، اقدامات درماني صورت گرفته و حقوق اجتماعي- قانوني فرزندان خود بود. در اين مطالعه ۳۰۰ نفر از والدين دانشآموزان عقبماندهذهني آموزشپذير و تربيتپذير مراکز استثنايي شهرستان شيراز شرکت کردهاند. آنان به سوالات پرسشنامهاي که از طريق مصاحبه انجام شد، پاسخ گفتند. اين اطلاعات با روشهاي آماري درصدگيري و آزمون مجذور کا مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج حاصل از پژوهش نشان داد که ۷/۶۱ درصد والدين معتقد بودند که علت عقبماندگي فرزندشان را بايد به عامل سرنوشت نسبت داد. همچنين بيشترين اقدامي که والدين جهت درمان فرزندشان انجام داده بودند، توسل به دعا و بستن دخيل بود (۶۴ / ). اکثر والدين باور داشتند که فرزند عقبمانده آنان براي خانوادهشان خوش قدم است که البته اين اعتقاد به طور معنادار به ميزان تحصيلات والدين بستگي داشت. اطلاعات همچنين حاکي از آن بود که ۶۹ درصد والدين اعتقاد به ازدواج فرزندشان داشتند و از اين ميان ۷/۸۲ درصد معتقدند که اين ازدواج بايد با افراد طبيعي صورت گيرد. اکثر والدين در ارتباط با حقوق اجتماعي و قانوني فرزند خود هيچگونه اطلاعي نداشتند (۷/۸۳ / ) با افزايش تحصيلات پدر اين آگاهي نيز بيشتر ميشد که اين موضوع در سطح 05/0 P> معنادار بود. نویسنده : البرزي، شهلاتعداد صفحه : 0
مشخصات فایل : 281KB / PDF
قیمت : رایگان