بایستگی نگارش فرهنگ نام‌تصویرهای ادب پـارسی با بررسی نمونه‌ای دیوان خاقانی
چکیده
تخیل اصیل، دنیایی نو و دیگرگون برابر دیدگان سخنور ترسیم می‌کند؛ او ناگزیر است برای هستی بخشیدن به این دنیا، از اسامی و هنجارهای عادی زبان دوری جوید و خود اسم‌های تازه‌ای برای نام‌گذاری آن بیافریند. او همواره از این امکان برخوردار نیست که دست به خلق و ساختن واژه‌های بسیط بزند؛ بنابراین برای بیان مفاهیم و نویافته‌های خود از واژه‌های سادۀ زبان بهره می‌گیرد و ترکیبات تصویری و زبانی تازه‌ای میسازد تا گنجینۀ زبانی خود را گسترش بدهد. یکی از اساسی‌ترین شیوه‌های هنری- زبانی برای غنابخشیدن به گنجینۀ واژه‌های یک زبان، تصویرسازی، یعنی آفرینش ترکیبهای کنایی و استعارههای بدیع است. مهمترین کارکرد تصویرسازی و اساساً زبان ادبی در این راستا، آفرینش «نامتصویرها» است؛ نامتصویر نقطۀ مقابل نامهای حقیقیای است که زبان هنجار میسازد. نامتصویر بر اساس ساختارهای تصویری و زبانی مشخصی آفریده می‌شود و از گستردگی و بلاغت شگرفی برخوردار است. عواملی مهمی چون غنابخشیدن به گنجینۀ واژه‌های زبان، بهرههای فرهنگی، رفع برخی از دشواریهای متون ادبی و کمک به تحلیل شایستۀ شخصیّت هنرور، بایسته میسازد که فرهنگ نام‌تصویرهای ادب پارسی نگاشته شود. این جستار ضمن تأملی در هستی‌شناسی نامتصویر به تبیین وجوه بایستگی این خدمت فرهنگی می‌پردازد.
نویسنده : سعید مهدویفرتخیل اصیل، دنیایی نو و دیگرگون برابر دیدگان سخنور ترسیم می‌کند؛ او ناگزیر است برای هستی بخشیدن به این دنیا، از اسامی و هنجارهای عادی زبان دوری جوید و خود اسم‌های تازه‌ای برای نام‌گذاری آن بیافریند. او همواره از این امکان برخوردار نیست که دست به خلق و ساختن واژه‌های بسیط بزند؛ بنابراین برای بیان مفاهیم و نویافته‌های خود از واژه‌های سادۀ زبان بهره می‌گیرد و ترکیبات تصویری و زبانی تازه‌ای میسازد تا گنجینۀ زبانی خود را گسترش بدهد. یکی از اساسی‌ترین شیوه‌های هنری- زبانی برای غنابخشیدن به گنجینۀ واژه‌های یک زبان، تصویرسازی، یعنی آفرینش ترکیبهای کنایی و استعارههای بدیع است. مهمترین کارکرد تصویرسازی و اساساً زبان ادبی در این راستا، آفرینش «نامتصویرها» است؛ نامتصویر نقطۀ مقابل نامهای حقیقیای است که زبان هنجار میسازد. نامتصویر بر اساس ساختارهای تصویری و زبانی مشخصی آفریده می‌شود و از گستردگی و بلاغت شگرفی برخوردار است. عواملی مهمی چون غنابخشیدن به گنجینۀ واژه‌های زبان، بهرههای فرهنگی، رفع برخی از دشواریهای متون ادبی و کمک به تحلیل شایستۀ شخصیّت هنرور، بایسته میسازد که فرهنگ نام‌تصویرهای ادب پارسی نگاشته شود. این جستار ضمن تأملی در هستی‌شناسی نامتصویر به تبیین وجوه بایستگی این خدمت فرهنگی می‌پردازد.
تعداد صفحه : 18
مشخصات فایل : 282KB / PDF
قیمت : رایگان
