انجمن های علمی و نظام تصمیم گیری های علمی کشور

   در حوزه علوم انسانی و عرصه سیاست‌گذاری‌های دولتی، شبکه‌های تصمیم‌گیری مفهوم جدیدی است که در چارچوب پارادایم مدیریت دولتی نوین و رویکردهای حکمرانی مورد بحث بود و به رابطه بین جامعه مدنی و نهادهای شکل گرفته در آن با دولت اشاره دارد. از آنجا که انجمن‌های علمی، به عنوان یکی از ذی‌نفعان شبکه‌های سیاست‌گذاری، نقش چشمگیری در فرآیند خط‌مشی علمی کشورهای مختلف ایفا می‌کنند. هدف از این پژوهش مطالعه نقش این نهاد علمی در بهبود کیفیت خط‌مشی علمی جامعه ایران می‌باشد. به این منظور پرسشنامه‌ای میان 150 عضو هیئت مدیره انجمن‌های علمی توزیع گردید و سپس مصاحبه‌های نیمه‌ساختاریافته‌ای با 15 نماینده مجلس، 15 عضو مشاور در مجمع تشخیص مصلحت نظام، 5 وزیر کابینه نهم و دهم انجام شد. در ادامه با استفاده از تکنیک تحلیل عامل اکتشافی به شناسایی عوامل اثرگذار پرداخته و جهت قابلیت اعتماد ابزار اندازه‌گیری، از روش آلفای کرونباخ استفاده شد. پاسخ‌های حاصل از مصاحبه‌ها نیز با استفاده از روش تحلیل تم مورد بررسی قرار گرفت. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که فعالیت انجمن‌های علمی عمیقاً بر میزان آگاهی و تغییر در نوع مطالبات شهروندان تاثیر دارد و همکاری این نهادها با سیاستگذاران دولت، بهبود کیفیت تصمیم‌گیری‌های علمی و گسترش فرهنگ پژوهش در جامعه را به همراه دارد.