اعتماد درون سازمانی: عاملی کلیدی در جهت تسهیم واقعی دانش

   اینکه چه چیزی باعث می‌شود به طور موثری دانش خود را با دیگر افراد سازمان تسهیم کنند یک پرسش اساسی است. تسهیم دانش پدیده‌ای اجتماعی است و به تعاملات انسانی بازمی‌گردد. از این‌رو، این پژوهش به تبیین مفهوم اعتماد به عنوان اهرمی کلیدی در جهت تسهیم واقعی و غیرصوری دانش در میان متخصصان پرداخته است. فرضیه‌های این پژوهش، با استفاده از پرسش‌نامه در خبرگزاری ایسنا که اکثر کارکنان آن نیروی کار دانشی و متخصصین تشکیل می‌دهند، به آزمون گزارده شده‌اند. براساس نتایج این پژوهش، اعتماد درون‌سازمانی بر رفتارهای تسهیم دانش درون‌ واحدی و میان واحدی موثر است؛ البته شدت این رابطه درباره تسهیم دانش میان‌واحدی بیشتر است. همچنین به نظر می‌رسد که در خبرگزاری ایسنا، افراد چندان تمایل ندارند دانش خود را با اعضای شایسته‌تر واحد خود تسهیم کنند، اما از اینکه دانش خود را در اختیار اعضای سایر واحدها بگذارند چندان هراسی ندارند. نکته جالب دیگر آنکه به موازات افزایش سابقه مدیریتی، افراد با تمایل کمتری حاضرند تجاربی را که در طی سال‌ها کسب کرده‌اند در اختیار سایرین قرار دهند. این امر، لزوم توجه به افراد و رفتارهای آنان در تسهیم دانش به جای تاکید صرف بر فناوری یا طراحی سیستم‌های اطلاعاتی را محرز می‌سازد.