ارزیابی کارایی با استفاده از مدل تحلیل پوششی داده های فازی و اعمال محدودیت فازی برای کنترل اوزان و یافتن اوزان عمومی

   در این مقاله تلاش می‌شود تا با ارائه مدلی، دو نقطه ضعف مدل‌های پایه‌ای تحلیل پوششی داده‌ها در عدم کنترل اوزان عوامل و محاسبه مجموعه‌ای متفاوت برای وزن‌های انتخابی واحدهای مختلف، به طور همزمان برطرف شود. این پژوهش یک مطالعه موردی است که مدل معرفی شده را برای ارزیابی کارایی نواحی هجده‌گانه مدیریتی شرکت توزیع نیروی برق فارس، در سال 1384 به کار برده است. کارایی واحدهای مورد نظر، نخست به کمک مدل پایه CCR مضربی خروجی‌محور اصلاح شده، اندازه‌گیری شد و در مرحله بعد این کار با مدل ارائه شده، انجام گرفت. در مدل کلاسیک از هجده ناحیه توزیع، پنج ناحیه نواحی کارا شناخته شدند (حدود 28 درصد) و میانگینی برابر 0/74 برای کاراییی واحدها به دست آمد، اما با استفاده از مدل ارائه شده، تنها یک واحد توانست خود را واحدی کارا نشان دهد و میانگین به دست آمده برای کارایی واحدها تا 0/35 کاهش یافت. نتایج حاصل نشان‌دهنده آن است که مدل مورد استفاده، علاوه بر اینکه نقاط ضعف DEA کلاسیک را در مورد عدم کنترل اوزان برطرف می‌کند، توانایی تفکیک‌کنندگی مدل را نیز افزایش می‌دهد.