ارزیابی همگرایی پروتکل های وابسته به زمان و وابسته به مسافت در تعیین نقطه شکست ضربان قلب (HRDP) در بین دختران جوان غیر فعال

چکیده

     نقطه‌ی شکست ضربان قلب (HRDP) نقطه‌سی انحراف ضربان قلب از خط مستقیم در بررسی ارتباط بین بار کار و زمان تعریف می‌شود که به عنوان ملاکی برای برنامه‌ریزی شدت تمرینات هوازی مورد استفاده واقع می‌شود. هدف از اجرای تحقیق حاضر ارزیابی همگرایی پروتکل‌های وابسته به زمان و وابسته به مسافت در تعیین نقطه‌ی شکست ضربان قلب (HRDP) در بین دختران جوان غیرفعال بود. بدین منظور، تعداد 20 نفر از دختران غیرفعال به عنوان آزمودنی انتخاب و به طور تصادفی به دو گروه 10 نفره، گروه پروتکل وابسته به زمان (گروه الف): سن 1/02±19 سال، قد 7/14±163/11 سانتی‌متر، وزن 7/74±57/00 کیلوگرم، و حداکثر اکسیژن مصرفی 1/14±32/89 میلی‌لیتر/ کیلوگرم/ دقیقه) و گروه پروتکل وابسته به مسافت (گروه ب): سن 1/15±20 سال، قد 7/91±162/80 سانتی‌متر، وزن 12/14±57/30 کیلوگرم، و حداکثر اکسیژن مصرفی 1/35±33/21 میلی‌لیتر/ کیلوگرم/ دقیقه)] جایگزین شدند. آزمودنی‌های گروه الف، پروتکل وابسته به زمان و آزمودنی‌های گروه ب، پروتکل وابسته به مسافت را با فاصله زمانی 72 ساعت تکرار کردند. HRDP  تعیین شده با استفاده از دستگاه تجزیه و تحلیل گازهای تنفسی به عنوان روش مبنا مرود توجه قرار گرفت. برای ثبت لحظه به لحظه منحنی عملکرد ضربان قلب (HRPC) از دستگاه تله متری استفاده شد. برای پردازش داده‌ها و تعیین همگرایی بین پروتکل‌ها، از مدل گرافیکی بلاند- آلتمن و روش آماری Correlation (ICC) استفاده شد. نتایج نشان داد پرتکل وابسته به زمان با روش مبنا همگرایی ندارد (ICC=-0.0191; ±1.96; 95% CI=-8.9 to +26.5 b/min). در حالی که یافته‌ها همگرایی متوسط با پایینی را بین پروتکل وابسته به مسافت و روش مبنا نشان داد (ICC= 0.4002; ±1.96; 95% CI=-5.1 to +35.5 b/min). براساس نتایج می‌توان گفت در تعیین HRDP، پروتکل وابسته به مسافت نسبت به پروتکل وابسته به زمان، با روش مبنا همگرایی بالاتری دارد. با این حال برای تعیین HRDP با استفاده از این پروتکل باید تردید نمود.

 

نویسنده : معرفت سیاه کوهیان، شبنم عزیزان، عباس نقی زاده
تعداد صفحه : 14
مشخصات فایل : 263KB / PDF
قیمت : رایگان