اثر ژنوتیپ و پیش تیمار های سرمایی و گرمایی روی پینه زایی و شاخه زایی در کشت بساک گوجه فرنگی

چکیده
    اثرات پیش تیمار سرمایی و گرمایی روی غنچه ها و بساکهای کشت شده در4 لاین گوجه فرنگی و 6 هیبرید حاصل از آنها در سه محیط کشت، مورد بررسی قرار گرفت. پیش تیمارهای دمایی شامل پیش تیمار سرمایی (C4 بمدت 48 ساعت و C10 بمدت 10 روز)، پیش تیمار گرمایی (C35 بمدت 4 روز) و ترکیب پیش تیمار سرمایی و گرمایی (C4 بمدت 48 ساعت سپس C35 بمدت 4 روز و تیمار دیگر C35 بمدت 4 روز سپس C4 بمدت 48 ساعت) بودند. کشتهای شاهد و کشتهای پیش تیمار شده، در دمای C26 نگهداری شدند. این بررسی به صورت آزمایش فاکتوریل در قالب طرح کاملاً تصادفی اجرا شد و درصد پینه زایی، قطر پینه و درصد شاخه زایی اندازه گیری شد. به جز پیش تیمار C4 غنچه ها در سایر پیش تیمار های مرتبط با غنچه ها، پینه زایی مشاهده نشد. با این حال در همه پیش تیمارهای بساک، به جزپیش تیمارC35 سپس C4 ، پینه زایی اتفاق افتاد. تجزیه آماری فقط برای پیش تیمارهای موثرانجام گرفت. نتایج نشان داد که پیش تیمار، ژنوتیپ، محیط کشت و اثرات متقابل این فاکتورها تاثیر معنی داری روی صفات اندازه گیری شده، داشتند (01/0<P). در بساکهای پیش تیمار شده درC4 سپس C35 و کشتهای شاهد، شاخه زایی مشاهده نشد. با این حال در سایر پیش تیمارها شاخه زایی اتفاق افتاد. اثرات پیش تیمار در بین ژنوتیپها و محیطهای کشت متفاوت بود. درهمه محیطهای کشت، هیبریدهای Micro-Tinna x Moneymaker و Micro-Tinna x MSK8 بالاترین شاخه زایی ( 22 تا 5/35 درصد) را درC4 نشان دادند. این هیبریدها به ترتیب 5/14 و 9/18 درصد شاخه زایی در ?C10 و 5/14 و 7/16 درصد شاخه زایی درC35 نشان دادند. در بین لاینها ( والدین)، درصد شاخه زایی MSK8 درC4 ، 9/18 و Micro-Tinna در ?C35، 8/17 درصد بـود. لذا در گوجه فرنگی می توان با اعمال پیش تیمارهای دمایی بساکها، موفق به تولید جمعیت هاپلویید(یا دابلد هاپلویید) شد