اثر فراوری دپوکردن در سطوح گوناگون رطوبت و عمق‌های متفاوت بر سالم‌سازی بستر جوجۀ گوشتی

چکیده
  این پژوهش به‌منظور بررسی اثر روش دپو‌کردن بر تغییرات دمایی و زنده‌مانی باکتری‌های بیماری‌زای بستر جوجۀ گوشتی انجام گرفت. بدین منظور کود بستر با سه عمق (30، 60، و 120 سانتی‌متر) و سه سطح رطوبت (15، 25، و 35 درصد) در قالب طرح کرت‌های خرد‌شده به‌مدت 21 روز دپو گردید. دمای روزانه در اعماق گوناگون بستر جوجۀ گوشتی دپوشده و دمای محیط آزمایش ثبت گردید. نمونه‌گیری از دپو در اعماق متفاوت با رسیدن دما به مقدار بیشینۀ خود، صورت گرفت و کشت و شمارش جمعیت باکتریایی انجام شد. اثر عمق بر دمای دپو بین روزهای 2 تا 13 آزمایش معنی‌دار بود (05/0P<). سطح رطوبت بیشتر در روزهای 1 تا 4 و 9 تا 21 باعث افزایش دمای دپو شد (05/0P<). اثر متقابل عمق×رطوبت بر دمای دپو معنی‌دار بود (05/0P<). جمعیت کل باکتریایی در تیمارهای دپوشده (به‌جز عمق 30 سانتی‌متر با رطوبت 15 درصد و عمق 120 سانتی‌متر با رطوبت 25 درصد) در مقایسه با تیمار شاهد کاهش یافت (05/0P<). میانگین جمعیت کلیفرم‌ها در عمق 30 سانتی‌متری با رطوبت 25 درصد، و عمق‌های 30 و 60 سانتی‌متر با رطوبت 35 درصد به صفر رسید. در عمق‌های متفاوت با 35 درصد رطوبت هیچ‌گونه کلنی از جمعیت اشریشیاکلی مشاهده نشد. میانگین جمعیت سالمونلا در عمق‌های 30 و 60 با رطوبت 25 و 35 درصد و عمق 120 با رطوبت 35 درصد صفر بود. در مجموع، دپو‌کردن بستر جوجۀ گوشتی با 35 درصد رطوبت، با رسیدن حرارت به سطح مناسب طی 9 روز، سبب کاهش جمعیت کل باکتری‌ها و سایر کلیفرم‌ها و حذف کامل باکتری‌های بیماری‌زای بستر (اشریشیاکلی و سالمونلا) گردید.