اثر سطوح متفاوت سیلی‏مارین بر عملکرد، خصوصیات لاشه، و وضعیت آنتی‏اکسیدانی جوجه‏ های گوشتی

چکیده
      به منظور بررسی تأثیر سطوح متفاوت سیلی‏مارین (صفر، 100، و 200 میلی‏گرم در کیلوگرم جیره) بر عملکرد، خصوصیات لاشه، برخی فراسنجه های خونی، و وضعیت آنتی‏اکسیدانی جوجه‏ های گوشتی از 120 قطعه جوجۀ گوشتی سویۀ راس 308 در سه تیمار با چهار تکرار و 10 قطعه جوجۀ گوشتی در هر تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی استفاده شد. نتایج آزمایش نشان‌دهندۀ آن است که استفاده از 200 میلی‏گرم سیلی‏مارین، وزن روزانه را در دورۀ آغازین افزایش و در کل دورۀ پرورش کاهش داد و ضریب تبدیل خوراک را در دورۀ آغازین، رشد، و کل دورۀ آزمایش افزایش داد (05/0<P). استفاده از سطوح 100 و 200 میلی‏گرم سیلی‏مارین در جیره، به‌ترتیب بازده لاشه و وزن نسبی سینه را افزایش داد (05/0<P). افزودن 200 میلی‏گرم سیلی‏مارین به جیره باعث افزایش معنی‏دار غلظت مالون‏دی‏آلدهید (05/0 <P) و نسبت هتروفیل به لنفوسیت (01/0<P) و کاهش معنی‏دار فعالیت سوپراکسید دسموتاز (05/0 <P) شد. براساس نتایج پژوهش حاضر، استفاده از سیلی‏مارین در جیرۀ جوجه‏ های گوشتی در شرایط بدون تنش و بیماری، وزن نسبی لاشه و سینه را بهبود داد، ولی بر وضعیت اکسیداتیو پرنده اثری ندارد.