اثر دو شدت تمرین هوازی بر سطوح لیپوکالین -2، اینترلوکین -1 بتا و شاخص مقاومت به انسولین در مردان چاق غیرفعال

     پژوهش حاضر با هدف ارزیابی اثر دو شدت تمرین هوازی بر تغییرات لیپوکالین-2، اینترلوکین-1 بتا و شاخص مقاومت به انسولین (HOMA-IR) روی 27 مرد چاق غیرفعال (سن=5±43/9 سال، شاخص توده بدن=1/5±31/8 (kg/ ) و VO _2max =1/8±31/8  ml/kg/min) انجام شد. آزمودنی‌ها به‌طور تصادفی به سه گروه مساوی شدت متوسط، شدت بالا و بی تمرین تقسیم شدند. گروه‌های تمرین در یک برنامه دویدن روی نوار گردان (12 هفته، هفته ای 3 جلسه و هر جلسه 45 دقیقه) شرکت کردند. شدت تمرین برای گروه اول برابر با 55-45 و برای گروه دوم برابر با 75-65 درصد VO _2max بود. نتایج آزمون ANOVA نشان داد 12 هفته تمرین هوازی موجب کاهش معناداری در مقادیر لیپوکالین-2 سرم (از 11/2±53/1 به 8/1±43/5g/L ) آزمودنی‌های گروه شدت بالا شده بود (0/05>P) و یان کاهش،، نسبت به گروه‌های شدید متوسط (از 10/3±52/2 به 8/5±47/5 ) و بی تمرین (از 9/7±54/1 به 11/9±53/2 ) معنادار بود (0/05>P). تمرین هوازی کاهش معناداری را در مقادیر اینترلوکین-1 بتا گروه‌های شدت بالا (از 315±1721/51 به 218±1429/85 pg/ml) و شدت متوسط (از 289±1684/26 به 302±1344/12 pg/ml) ایجاد کرده بود (0/05>P). در میزان کاهش، بین دو گروه تفاوت معناداری دیده نشد؛ اما نسبت به گروه بی‌تمرین (از 254±1701/65 به 272±1711/82 pg/ml) به‌طور معناداری کمتر بود (0/05>P). شاخص مقاومت به انسولین نیز در دو گروه شدت متوسط (از 0/8±3/01 به 0/8±2/61) و شدت بالا (0/9±2/87 به 0/6±1/84) به طور معناداری کاهش یافته بود (0/05>P) و نسبت به گروه بی‌تمرین (از 0/7±2/95 به 0/9±3/11) نیز اختلاف معناداری مشاهده شد (0/05>P). به‌طور کلی، این یافته‌ها پیشنهاد می‌کند برای کاهش مقدار لیپوکالین-2 نسبت به اینترلوکین-1 بتا و شاخص مقاومت به انسولین، احتمالا به تمرین با شدت بالاتری از 55-45 درصد VO ₂ max نیاز است.