آموزه های حقوق دانان بین المللی برجسته

چکیده
    اگرچه منزلت سنتی آموزه‌های (دکترین) مؤلفان رساله‌های حقوقی بین‌المللی آن‌چنان‌که در سده‌های نخستین پس از زایش حقوق بین‌الملل از آن برخوردار بودند، در اثر تغییر نگرش‌ها، از منبع اصلی به منبع فرعی احراز قواعد، تنزل یافت و به‌ظاهر رویۀ قضایی محاکم بین‌المللی در نیمۀ اول قرن بیستم اعتنای چندانی به آن‌ها نمی‌کرد، ولی با پیدایش محاکم بین‌المللی جدید در دهه‌های اخیر، رویکرد رویۀ قضاییِ بیشتر محاکم تغییر چشمگیری یافت؛ چنانکه بسیاری از آن‌ها از استناد آشکار به دیدگاه‌های نویسندگان برجستۀ حقوق بین‌الملل برای تشخیص قاعده از غیرقاعده ابایی ندارند. در ضمن بی‌میلی دسته‌ای از محاکم مانند دیوان بین‌المللی دادگستری نسبت به توسل به آثار حقوق‌دانان در ظاهر امر است و آرای آنها ریشه‌ای نامرئی در اندیشه‌های حقوق‌دانان دارد. دیگر کارکرد ویژۀ آموزه‌های علمای برجسته، دمیدن روح نوآوری و عنصر ترقی به پیکرۀ حقوق بین‌الملل و در مواردی ایجاد قاعده‌هاست.