توزیع سیم‌کارت‌های دانش در حالی در مدارس کشور متوقف شده که مسئولان عظیم‌ترین وزارتخانه کشور(آموزش وپرورش) پاسخ ندادند که چرا با بی‌دقتی موجب شدند ماجرای توزیع سیمکارت در مدارس آغاز شود، در ابتدا این ماجرا مسئولان شرکت همراه اول نیز مدعی شدند که این برنامه با هماهنگی این وزارتخانه انجام شده است. به گزارش خبرگزاری خانه ملت، این روزها آوردن یا نیاوردن موبایل به مدرسه سوال برانگیز شده است، در بیشتر مدارس زیپ کیف هر دانش‌آموزی را که باز کنی، حتما یک تلفن همراه هم کنار مداد و خودکار و دفتر و کتابش خواهی دید؛ درحالی که به استناد بند ۹ ماده ۶۸ آیین‌نامه مدارس، آوردن اشیای گران قیمت به محیط آموزشی ممنوع است و بنابراین، داشتن تلفن همراه هم مجاز نیست، معاونت توسعه و برنامه ریزی آموزش و پرورش اخیرا طی بخشنامه‌ای به صراحت استفاده از تلفن همراه در مدارس را ممنوع اعلام کرد، اما آیا این‌ها پاسخ مناسبی برای حل این معضل هست یا خیر؟ هنوز هیچ‌کس به درستی نمی‌داند که آوردن تلفن همراه به مدرسه تخلف محسوب می‌شود یا نه، شاید همین عدم شفافیت است که باعث شده، هیچ ایده منسجم و یک‌نواختی در مدرسه‌ها و کشورهای مختلف در خصوص تلفن همراه وجود نداشته باشد. این نبود شفافیت در ماجرای اخیر میان آموزش‌وپرورش و شرکت همراه اول برای توزیع سیم‌کارت‌های دانش در مدارس کشور مساله ساز شد، ماجرای توزیع سیمکارت در مدارس از آن دسته اتفاقاتی است که بیشتر شبیه داستان است تا یک واقعیت؛ شاید اگر این اتفاق توسط تعدادی مدرسه به صورت خودجوش رخ می‌داد، خیلی جای تعحب نداشت اما اجرای آن در سطح کشور و با هماهنگی وزارت آموزش و پرورش قابل باور نیست. هنگامی که خبر توزیع سیمکارت به گوش رسانه‌ها رسید، همگان همین باور را داشتند که تعدادی مدرسه بدون هماهنگی مسئولان وزارتخانه دست به چنین کاری زدند؛ به همین دلیل وزیر آموزش و پرورش مخاطب قرار گرفت که چه شده و برای جلوگیری از این اتفاق چه کرده است؟ آقای وزیر هم آنقدر این موضوع را معمولی جلوه داد که باز به نظر آمد که همان چند مدرسه، اشتباه کردند و آموزش و پرورش هم جلوی کار را گرفته است. توزیع سیم کارت که از آن به عنوان سیمکارت دانش نام برده می‌شد، در آن زمان متوقف نشد بلکه این بار ماجرا شکل تازه‌ای به خود گرفت و ابعاد جدیدی مشخص شد؛ مسئولان شرکت همراه اول نیز مدعی شدند که این برنامه با هماهنگی وزارت آموزش و پرورش انجام شده است. پس از آن، علی حمیدی مدیر کل مشترکان همراه اول در تاریخ ۲۲ اردیبهشت گفت: سیمکارت دانش‌آموزی طبق قرارداد با وزارت آموزش و پرورش توزیع شده اما اگر این وزارتخانه، هم‌اکنون مخالف توزیع سیمکارت دانش‌آموزی شده باید قرارداد را لغو و پولی که گرفته را بازگرداند. پس از انتشار این خبر، علی فرهادی رئیس مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش همان روز در خصوص اخباری مبنی بر وجود قرارداد با شرکت همراه اول برای توزیع سیمکارت در مدارس، بیان کرد: این وزارتخانه هیچ قراردادی با شرکت همراه اول ندارد و در تفاهم‌نامه توزیع سی‌دی قرآنی، هیچ نامی از همراه اول برده نشده است. رئیس مرکز اطلاع‌رسانی و روابط عمومی وزارت آموزش و پرورش تأکید کرد: ما هیچ قراردادی با همراه اول نداریم و اگر آنها ادعا دارند که قراردادی با وزارت آموزش و پرورش امضاء کرده‌اند، آن را ارائه دهند. کارکردهای مثبت و منفی تلفن همراه کارکردهای مثبت و منفی وسیله ارتباطی به نام تلفن همراه بر کسی پوشیده نیست، اقدامات قهری برای ممنوعیت استفاده از تلفن همراه در مدارس به عنوان آخرین راه ممکن، مناسب است اما پیشگیری از این معظل مهمتر، و مسلما وجود امکانات، بلوتوث ، حافظه‌های بالای مولتی مدیا، دوربین، ضبط صدا، پیامک‌ها و غیره باید عاملی برای جدیت مسئولان مدارس و معلمان در عدم استفاده دانش آموزان از این وسیله داخل مدرسه باشد، اما هیچ وقت فکر کرده‌اید چرا استفاده از این فناوری پردردسر و بحران‌زا در مدرسه‌ها به صورت قطعی ممنوع نمی‌شود؟ شاید فکر می‌کیند هر قانونی که بگذارند و هر سخت‌گیری، اعم از تفتیش بدنی و بازدید کیف به خرج دهند، باز هم دانش‌آموزان دستگاه تلفن همراه را به مدرسه می‌آورند؟ برخی از کارشناسان نیز مشکلات استفاده از تلفن همراه در مدرسه‌ها در سه گروه اصلی استفاده غیر قانونی از تلفن همراه، استفاده افراطی یا نا به جا و یااستفاده غیر اخلاقی از آن قرار داده‌اند. اما اگر به راه‌کارهای استفاده بهینه از تلفن همراه در مدارس هم توجه شود می‌توان به نتایج مناسبی دست پیدا کرد و نباید تنها به نقاط منفی آن توجه کرد، به نظر می‌رسد این فناوری می‌تواند در مدرسه یک همراه خوب برای معلم باشد وقتی کاربردهای جدی‌تر و حساب‌شده تری پیدا کند، البته به شرط آنکه به موقع و سنجیده به کار گرفته شود. تجربه سایر کشورها مشکل نظام‌های آموزش در رویارویی با وسایل کوچک ارتباطی مانند گوشی‌های همراه فقط اختصاص به ایران ندارد، چندگانگی سیاست این نظام‌ها در سهل‌گیری یا سخت‌گیری استفاده از این وسیله، تقریبا در تمام کشورها دیده می‌شود. بر اساس یک جستجوی اینترنتی، آوردن موبایل به مدارس در همه ۱۹۲ کشوری که عضو سازمان ملل هستند، ممنوع است. برخی از کارشناسان ممنوعیت استفاده از تلفن همراه را غیرممکن می‌دانند و بعضی دیگر نیز به تاسی از مقررات نظام آموزش در سایر کشورها استفاده از این وسیله ارتباطی را مخل روند آموزش تلقی می‌کنند. تلاش برای پیدا کردن راه‌حل‌های مناسب برای ورود این فناوری به مدارس بی‌شک استفاده از تلفن همراه در آموزش(یادگیری در حال حرکت، استفاده ساده‌تر از منابع اینترنتی، ضبط کلاس‌های درس معلمان و گوش کردن مجدد درس، حل مسائل و تمرینات ریاضی، استفاده از امکانات آن برای دانش‌آموزان مبتلا به نقص‌های شنوایی، فیلم برداری در آزمایشگاه) کاربردهای وسیعی دارد و بهتر است اندیشه کنیم، چگونه ترفندی به کارگیریم که این مهمان ما را به حاشیه نراند و روزی نیاید که ما در کلاس پای تخته درسمان را بدهیم و دانش آموزان پشت میزهایشان برای هم پیامک بفرستند و در خفا از کلاس عکس بگیرند. این مهم نیست که تلفن همراه، چقدر مشکل و معضل به نظام آموزش و پرورش وارد کرده یا خواهد کرد؛ مهم این است که راه حل چیست؟ برخی معتقدند، همیشه ابتدا در برابر فناوری‌های جدید مقاومت وجود داشته است و تلاش امروز ما برای ممنوعیت آوردن دستگاه تلفن همراه به مدرسه بی‌فایده است. چند سال دیگر، همه دانش‌آموزان تلفن همراه خواهند داشت و هر قانونی هم برای ممنوعیت به همراه داشتن آن در مدرسه‌ها تصویب کنند بی‌اثر خواهد بود. بنابراین مدیر مدرسه، معلم و یا والدین دانش‌آموزان باید به بحران‌های ناشی از این فناوری بیاندیشند تا راه‌کارهای مناسب آن را بیابیم. سیاست دوگانه با وجود صدور بخشنامه‌های متعدد در آموزش و پرورش همچنان استفاده از تلفن همراه در مدارس مشاهده می‌شود، علت را باید در عدم قاطعیت مدیران مدارس در اجرای این بخشنامه دانست. علی کریمی فیروزجایی رئیس کمیته آموزش و پرورش کمیسیون آموزش و تحقیقات مجلس هشتم، درخصوص آسیب‌ها و مضرات ورود تلفن همراه توسط دانش‌آموزان به محیط‌های درسی معتقد است: تمام تکنولوژی‌های جدید از جمله تلفن همراه برای رفع نیازهای افراد، طراحی و تولید شده است، اما در حال حاضر باید شرایط را بررسی و سبک و سنگین کنیم که آیا ضرورتی وجود دارد که یک دانش‌آموز در زندگی شخصی و برای رفع نیازهایش از تلفن همراه استفاده کند یا خیر؟ وی با اشاره به برخی از مضرات استفاده مداوم دانش‌آموزان از تلفن همراه با ورود آن به محیط‌های آموزشی‌می‌گوید: همراه داشتن و استفاده از تلفن همراه در مدارس موجب اختلال در تمرکز ذهنی دانش‌آموزان می‌شود، چرا که فرآیند یادگیری و یاددهی، نیازمند وجود یک فضای آرام و ساکت و تمرکز ذهنی کافی است؛ علاوه بر آن، امروز برخی تهدیدها و تبعات اجتماعی و فرهنگی نیز بر تلفن همراه مترتب است، به گونه‌ای که اکثریت بالایی از افراد، با توجه به وجود امکاناتی مانند بلوتوث و پیام کوتاه از موبایل استفاده‌های غیرتربیتی می‌کنند. بنابراین با توجه به این تهدیدها، بردن تلفن همراه به محیط آموزشی و کلاس درس به صلاح دانش‌آموزان نیست. این نماینده مجلس هشتم تصریح کرد: مدافعان این ایده باید پاسخ دهند که بردن تلفن همراه به محیط آموزشی چقدر برای دانش‌آموزان مفید است و کدام نیاز یا هدف آموزشی آنها را برطرف می‌کند؟ بنابراین مدیران مدارس برای اجرای بهتر این آیین‌نامه که مصوبه شورای عالی آموزش و پرورش است، باید اقدام جدی کنند. وی تأکید کرد:اجرای این آیین‌نامه نیازمند بسترسازی فرهنگی و تربیتی است و باید به جای کارهای صرفا سلبی و قهری، نوعی آگاه‌سازی و اطلاع‌رسانی نیز از جانب مربیان پرورشی و معلمان به دانش‌آموزان و خانواده‌های آنان درخصوص آسیب‌ها و تبعات ورود تلفن همراه به مدارس صورت گیرد. این سخنان در حالی بیان می‌شود که آموزش و پرورش تنها بر اصل کلی ممنوعیت استفاده از تلفن همراه در مدرسه تاکید می‌کند و هیچ سازوکاری برای برخورد با متخلفان ارائه نکرده است. عده‌ای از والدین تلفن همراه را وسیله‌ای برای آگاهی از سلامتی فرزندانشان می‌دانند که این امر آرامش روانی آنان را فراهم می‌کند. از سویی هنوز هیچ فرهنگ‌سازی برای استفاده از این وسیله در سطح جامعه و مدارس صورت نگرفته و این امر، مدارس را با بلاتکلیفی روبه‌رو کرده است.
