984 هزار داوطلب کنکور تا 18 مرداد فرصت دارند که رشته مورد علاقه خود را در دانشگاهی که می تواند آنها را به هدف زندگی شان نزدیک تر کند انتخاب کنند اما در این راه دانشگاهها وضعیت خوابگاههای خود را به داوطلبان اعلام کرده اند.  984 هزار داوطلب کنکور تا 18 مرداد فرصت دارند که رشته مورد علاقه خود را در دانشگاهی که می تواند آنها را به هدف زندگی شان نزدیک تر کند انتخاب کنند اما در این راه دانشگاهها وضعیت خوابگاههای خود را به داوطلبان اعلام کرده اند. به گزارش خبرنگار مهر، مکان زندگی یک دانشجو در شرایطی که به دور از خانواده خود قرار دارد از اهمیت زیادی برخوردار است تا حدی که بخش عمده ای از هزینه های آموزش عالی به خوابگاهها، پربار کردن اوقات دانشجویان و سایر اموری از این دست اختصاص می یابد. از سوی دیگر اعمال سیاستهایی از جمله بومی گزینی در کنکور سراسری که می تواند تا حدی شرایط را برای تحصیلات دانشگاهی در شهرهای مختلف فراهم کند موضوع خوابگاه در حال تغییر وضعیت است. با این حال یک مرکز آموزشی برای جذب دانشجو باید امکاناتی که دارد را در برابر سایر رقیبان به نمایش بگذارد اما شرایط کنکور سراسری، کمبود ظرفیت دانشگاههای دولتی و سیاست های بعضاً متناقض فضایی را ایجاد کرده است که دانشگاههای کشور در نداشته های خود با هم به رقابت بپردازند. از میان دانشگاههایی که شرایط و ضوابط خود را به اطلاع داوطلبان کنکور رسانده اند 146 دانشگاه، مجتمع آموزش عالی و دانشکده مورد بررسی اجمالی قرار گرفتند که از این میان به غیر از چند دانشگاه و موسسه وابسته به نهادهای مختلف سایر دانشگاهها همگی بر نبود خوابگاه برای دوره های شبانه تاکید کرده اند. البته دوره های روزانه نیز از نبود امکانات بی نصیب نمانده و بیشتر دانشگاهها تاکید کرده اند که برای تامین خوابگاه جهت دانشجویان ورودی مهر 89 تعهدی ندارند. از میان دانشگاهها و مراکز آموزشی عالی که مورد بررسی قرار گرفتند 132 مورد دانشگاه و دانشکده و 14 مورد مجتمع آموزش عالی و یا موسسه آموزشی وابسته بودند که از این میان 14 موسسه آموزشی تاکید کرده اند که خوابگاه ندارند. از میان این مراکز 11 دانشکده مستقل و آموزشکده هستند که 8 دانشکده بر جمله "این دانشکده فاقد هرگونه امکانات خوابگاهی می باشد" تاکید کرده اند و تنها 3 دانشکده و آموزشکده اعلام خوابگاه کرده اند. دانشگاه های استان تهران که در مجموع 18 دانشگاه بزرگ را تشکیل می دهند، در اعلام نبود و یا کمبود امکانات خوابگاهی پیشتاز هستند و به جز تعداد معدودی از دانشگاهها که آنها نیز البته شرایط خود را به طور دقیق بیان نکرده اند، سایر دانشگاههای استان تهران به طور صریح اعلام کرده اند که خوابگاهی برای دانشجویان مهر 89 درنظر گرفته نشده است. به طور نمونه دانشگاه تهران عبارت "دانشگاه تهران به علت محدودیت خوابگاه، تعهدی برای اسکان دانشجویان ندارد" را استفاده کرده است و دانشگاه شهیدبهشتی نیز صراحتاً اعلام کرده است که "دانشگاه شهید بهشتی فاقد خوابگاه برای کلیه دانشجویان در مقطع کارشناسی است". نکته جالب توجه ترویج خوابگاههای خودگردان، خصوصی و یا سایر روش های زندگی در شهرها است و در این میان دانشگاههای غیر تهرانی بارها از این موضوع برای تشویق دانشجویان استفاده کرده اند. یکی از دانشگاه های کشور با تاکید بر اینکه این مرکز فاقد هرگونه امکانات خوابگاهی است اظهار داشته است :"در صورت وجود ظرفیت تعداد محدودی از دانشجویان می توانند از امکانات خوابگاه های خودگردان و استیجاری با پرداخت اجاره بهای مصوب بهره مند گردند." شرایط جالب توجه تعیین درصد برای پذیرش در خوابگاه نکته دیگری است که برخی از دانشگاههای مستقر در مراکز استان که طبعاً از امکانات بهتری هم بهره مند هستند به آن پرداخته اند. برخی از این دانشگاهها اعلام کرده اند: "حداکثر به 40 درصد از پذیرفته شدگان دوره روزانه سال 1389 بر اساس اولویت رتبه علمی و سایر امتیازات مکتسبه خوابگاه تعلق می گیرد." اما در این میان اعتماد به نفس کاذب برخی دانشگاهها در تبلیغ این نداشته ها جالب توجه است. یکی از دانشگاههای مرکزی ایران ارائه خوابگاه های دولتی را تنها برای داوطلبان دارای رتبه زیر هزار امکان پذیر دانسته است. زمانی که هنوز معلوم نیست که چه رتبه هایی این دانشگاه را برای تحصیل خود انتخاب می کنند این شرط بیشتر به مثال "سنگ اندازی" در برابر اعطای خوابگاه می ماند. از میان 119 دانشگاهی که عباراتی را به عنوان شرایط خود در زمینه اعطای امکانات اعلام کرده بودند 71 دانشگاه به طور قطعی اعلام کرده اند که تعهدی برای اسکان دانشجویان ندارند. از این تعداد 37 مرکز آموزشی شرایط متعددی را برای اعطای خوابگاه اعلام کرده بودند و تنها 11 دانشگاه و مرکز آموزشی اعلام کرده بودند که خوابگاه داشته و شرایط اسکان را برای افراد غیربومی فراهم کرده اند. اصل سی ام قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران اشعار می دارد "دولت موظف است وسایل آموزش و پرورش رایگان را برای همه ملت تا پایان دوره متوسطه فراهم سازد و وسایل تحصیلات عالی را تا سر حد خودکفایی کشور به طور رایگان گسترش دهد." با این حال به نظر می رسد دانشگاههای بزرگ کشور نبود امکانات و بودجه را توجیهی برای عمل نکردن به این اصل قانونی می دانند.
