تاریخ علم

موضوع کتاب حاضر، دورة انتقال علم از سده‌های میانه به عصر جدید و ظهور مدرنیته است. مدرنیته دوره‌ای می‌باشد که دانش و فرهنگ غرب دستخوش دگرگونی‌های ژرف شد و از آن با نام «عصر انقلاب علمی» هم یاد می‌کنند. در همین مورد چهره‌های نامداری چون کپرنیک، کپلر، گالیله، نیوتن و شماری دیگر ظهور کردند که نه تنها دانش، بلکه نگرش روزگار خود را متحول ساختند. در این کتاب که به تاریخ علم در سال‌های 1500 تا 1700 میلادی اختصاص دارد، بر علوم ریاضی و فیزیکی تاکید جدی‌تری نسبت به علوم زیستی یا پزشکی شده است. نگارنده در دیباچة کتاب یادآور شده است که در مهم‌ترین پیشرفت‌های فکری علوم در دورة مورد بررسی، در حوزه‌های روش‌شناسی، نظریة ماده و علوم ریاضی رخ داده است و از این رو مباحث وی دربارة علوم زیستی محدودتر است. پاره‌ای از عنوان‌های فصل‌های کتاب عبارت‌اند از: فلسفه و باور به عمل؛ انسان‌گرایی و حکمت باستان؛ دانشور و صنعت‌گر: پاراسلسوس، گیلبرت، بیکن؛ ریاضیات فلسفه را به چالش می‌کشد: گالیله، کپلر و مساحان؛ ماشین‌انگاری: دکارت عالمی می‌سازد؛ دکارتیان و نیوتنیان و...