کیفیت گزارشگری مالی و ناکارایی سرمایه گذاری

     این تحقیق با استفاده از مدل تعدیل شده ورودی (2006) به آزمون تجربی رابطه میان کارایی سرمایه گذاری و کیفیت گزارشگری مالی پرداخته است. کارایی سرمایه گذاری به صورت مفهومی، به معنی پذیرش پروژه هایی با ارزش فعلی خالص مثبت است و منظور از ناکارایی سرمایه گذاری، گذر از این فرصت های (سرمایه گذاری بیش از حد) است. در این تحقیق، سرمایه گذاری مورد انتظار، تابعی از فرصت های رشد تلقی شده و "سرمایه گذاری کمتر از حد" (انحراف منفی از سرمایه گذاری مورد انتظار) و "سرمایه گذاری بیش از حد" (انحراف مثبت از سرمایه گذاری مورد انتظار)، به عنوان ناکارایی سرمایه گذاری مطرح شده است. برای ارزیابی کیفیت گزارشگری مالی، از مدل های کیفیت اقلام تعهدی استفاده شده است. این تحقیق در 152 شرکت پذیرفته شده در بورس تهران براساس اطلاعات مندرج در گزارش های مالی شرکت ها در فاصله سال های 1379 الی 1387 انجام شده است که نتایج نشان داد در بورس تهران برخلاف تحقیقات بیدل و همکاران (2006، 2007، 2009) و وردی (2006)، عملا هیچ گونه همبستگی معناداری میان متغیرهای مزبور وجود ندارد.

نویسنده : علی ثقفی، مصطفی عرب مازار یزدی
تعداد صفحه : 20
مشخصات فایل : 394KB / PDF
قیمت : رایگان