کاهش Loss Packet در شبکه های سیار موردی بر اساس پروتکل مسیریابی از مبدا پویا

     یک شبکه سیار موردی نوعی از شبکه‌های بی‌سیم بدون هیچ گونه زیرساختار خاصی خودش را سازماندهی می‌کند. توپولوژی در این نوع شبکه به صورت غیره منتظره می‌تواند تغییر کند. به علت وابسته نبودن به زیرساخت ثابت در شبکه‌های حسگر، سیستم‌های حمل و نقل، عملیات نجات در مناطق آسیب دیده و استادیوم‌ها کاربرد بسیار دارند با توجه به محدودیت‌های موجود در شبکه‌های سیار موردی پروتکل‌های مسیریابی مختلفی در این نوع شبکه‌ها ارائه شده است که هر کدام دارای مزایا و معایبی می‌باشند؛ یک گروه از پروتکل‌ها پروتکل‌های مبتنی بر تقاضا می‌باشند که نسبت به پروتکل‌های از پیش محاسبه شده از کارایی بهتری برخوردار هستند چون نیاز به پخش دوره‌ای اطلاعات ندارد. در این مقاله هدف افزایش نرخ تحویل بسته‌ها در ارسال اطلاعات در شبکه‌های سیار موردی براساس پروتکل مسیریابی از مبدا  پویا می‌باشد که ضمن دارا بودن قابلیت اطمینان بالا بتواند عملیات انتقال اطلاعات را با وجود شکستگی لینک‌ها به درستی به انجام رساند؛ طوری که هر گره در طول مسیر حداقل داده‌ها را از دست بدهد. نتایج شبیه‌سازی بر روی گره‌های متحرک نشان می‌دهد که در یک محیط مشابه روش پیشنهادی در مقایسه با پروتکل پایه، نرخ تحویل بسته‌ها را به میزان 12 درصد افزایش می‌دهد.