کاربرد روش انگشت نگاری چندپارامتری به منظور منشایابی رسوبات،مطالعه موردی:غرب استان گیلان

چکیده
    اجرای بهینه استراتژی­های حفاظت خاک و کنترل فرسایش، مستلزم شناسایی مناطق رسوب­خیز و مستعد فرسایش است. یکی از روش­های تعیین و اولویت­بندی مناطق نیازمند به عملیات حفاظتی، روش انگشت­نگاری یا منشایابی چندپارامتری رسوبات است.در پژوهش حاضر، از روش منشایابی چندگانه کمّی به منظور تعیین منابع عمده رسوب در حوضه ناو واقع در غرب استان گیلان، استفاده شد. بر اساساین روش،ترکیب مناسبی از عناصر ژئوشیمیایی، سزیم 137، کربن آلی، نیتروژن و فسفر، برای تفکیک انواع کاربری­ها مورد استفاده قرار گرفت. به­کارگیری مدل چندمتغیره کمّی نشان داد که میانگین سهم هر یک از کاربری­هاشامل دیواره خندق، مراتع تخریب شده، مراتع دارای پوشش و جنگل در تولید رسوب، به ترتیب برابر 92، 5/6، 1 و 5/0 درصد است. خطای نسبی مدل برای برآورد سهم انواع کاربری­ها به طور میانگین برابر 98/0 به دست آمد که نشان­دهنده صحت و کارایی زیاد مدل بود.مشاهدات صحرایی نتایج پژوهش را تایید کرد.