کارآیی مقادیر کاهش‌یافتة علفکش‌ها و تلفیق آن‌ها با مالچ در کنترل علف‌های هرز گوجه‌فرنگی (Lycopersicon esculentum)

چکیده
    به منظور بررسی روش‌های مختلف کنترل علف‌های هرز گوجه‌فرنگی، آزمایشی به‌صورت طرح بلوک کامل تصادفی در سه تکرار، در سال 1387، در مزرعة تحقیقاتی دانشگاه تهران، کرج، اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل کاربرد پس‌‌رویشی (در مقدار توصیه‌شده) و پیش‌‌رویشی (مقدار کاهش‌یافتة هر کدام در تلفیق با مالچ) علفکش‌های متریبوزین، ریم‌سولفورون و سولفوسولفورون؛ همچنین، کاربرد پیش‌‌رویشی (در تلفیق با مالچ) و پس‌‌رویشی مخلوط دو به دو این علفکش‌ها و نیز متریبوزین+هالوکسی‌فوپ ـ متیل، تریفلورالین+متریبوزین، مالچ به تنهایی، شاهد تداخل و شاهد با وجین در طول فصل رشد بود. صفاتی نظیر وزن خشک و تراکم علف‌های هرز و عملکرد میوه و زیست‌تودة گوجه‌فرنگی ارزیابی شدند. نتایج نشان داد که فقط تیمارهای مصرف پس‌رویشی سولفوسولفورون و ترکیب سولفوسولفورون+ریم‌سولفورون به ترتیب با 92 و 93 درصد کارایی، علف‌ هرز پیچک صحرایی را به‌طور مؤثر کنترل کردند. همچنین، همة تیمارها علف‌های‌ هرز تاج‌خروس ریشه‌قرمز، تاج‌خروس رونده و خرفه را در سطح خوب (بیش از 80 درصد) تا عالی (بیش از 90 درصد) کنترل کردند. علفکش‌های متریبوزین، ریم‌سولفورون و سولفوسولفورون در اوایل زمان مصرف، گیاه‌سوزی محدود و ناپایداری روی گوجه‌فرنگی ایجاد کردند که بعد از چهار هفته، با رشد گیاه گوجه‌فرنگی ترمیم شد. به‌طور کلی نتایج این آزمایش نشان داد که کنترل مؤثر علف‌های هرز پهن‌برگ و نازک‌برگ در گوجه‌فرنگی با کاربرد پیش‌‌رویشی علفکش‌های ریم‌سولفورون، سولفوسولفورون و متریبوزین در تلفیق با مالچ و یا علفکش پس‌‌رویشی قابل دستیابی است.