پارادایم های برند سازی: مبانی فکری، الگوهای رفتاری و تعارضات حرکت ساز

    از زمان طرح مفهوم برند و ساتفاده از آن به عنوان ابزاری موثر در متمایز نمودن محصولات یک شرکت از سایر شرکت‌ها، هیچ کس حتی آینده پژوهان این حوزه نیز گمان نمی‌برند که برندها تبدیل به شخصیت‌هایی مستقل، فرهنگ پرور و هویت‌ساز شوند. با گذشت زمان برندها به تدریج در تعامل با محیط، ضمن تاثیرپذیری از محیط بر شاکله‌های فرهنگ مصرفی جامعه خود اثر گذاشتند و گاه در گذر از فرهنگ مصرفی، فرهنگ کل جامعه را متاثر نموده و به هویت یک جامعه تبدیل شدند. این مفهوم در طول تاریخ تحولات خود با چهار پارادایم اساسی شامل کلاسیک، نوگرا، فرا نوگرا و فرافرا نوگرا روبه‌رو بوده است ک شناخت این پارادایم‌ها و اینکه برای دنیای رقابتی امروز می‌بایست کدام پارادایم را چراغ راه شرکت کرد، از اهمیت زیادی برخوردار است. این پارادایم‌ها در پیشرفته‌ترین نوع خود با این ایده همراهند که برندها می‌بایست به جای تحکم بر مصرف‌کننده، به نجوای آن‌ها (بیش از آنکه فریاد شود) گوش سپرده و صرف آنکه نیازهای آن‌ها را در حالتی متوسط برآورده سازند، نیازهایی را در مشتریان ایجاد کنند که برآورده کردن آن‌ها تنها از عمده آن‌ها برمی‌آید. در مقاله حاضر با توجه به اهمیت این مسئله سعی شده است مبانی فکری موجود در هر یک از پارادایم‌ها ارایه گردد و با بیان مزایای مستتر در پارادایم آخر، شرکت‌های داخلی به تغییر سمت و سوی فعلی خود و انجام اقدامات لازم همچون شهروندی مسئول ترغیب شوند.