مقایسه وضعیت استخوانی و قدرت عضلانی مردان نخبه کاراته کار سبک کاتا و کومیته استان خراسان جنوبی

چکیده

     هدف تحقیق مقایسه تراکم استخوانی، محتوای مواد معدنی استخوانی و قدرت عضلانی مردان نخبه کاراته‌کار سبک کاتا و کمیته استان خراسان جنوبی است. آزمودنی‌های این پژوهش تعداد 12 مرد کمیته‌کار (سن: 2/23±22/6 سال، شاخص توده بدنی: 1/95±22/43 کیلوگرم بر مترمربع)، 12 مرد کاتارو (سن: 1/15±21/5 سال، شاخص توده بدنی: 3/14±22/38 کیلوگرم بر مترمربع) و 12 مرد غیر ورزشکار سالم (سن: 1/60±22/9 سال، شاخص توده بدنی: 2/89±21/58 کیلوگرم بر مترمربع) از استان خراسان جنوبی بودند. گروه‌های ورزشکار از بین افرادی که حداقل 5 سال سابقه ورزشی مستمر در رشته کاراته داشتند و از سلامت بدنی و رژیم غذایی طبیعی برخوردار بودند، انتخاب شدند. با استفاده از روش DXA، میزان تراکم و محتوای مواد معدنی استخوان ران (نواحی گردن، برجستگی بزرگ و انتهای نزدیک به تنه) و ساعد (3/2 انتهای دور از تنه استخوان زند زیرین و زند زبرین و استخوان‌های مچ دست) شرکت‌کنندگان اندازه‌گیری شد. جهت تجزیه و تحلیل داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس یک طرفه و آزمون تعقیبی توکی در سطح معناداری (0/05=α) استفاده گردید. نتایج نشان داد در ورزشکاران سبک کومیته، میزان تراکم (به ترتیب 0/04=p و 0/000=p) استخوانی ناحیه ساعد؛ قدرت گریپ (به ترتیب (0/02=p و 0/000=p) و قدرت عضلات پشت (به ترتیب 0/000=p و 0/000=p) به طور معنی‌داری از ورزشکاران سبک کاتا و افراد غیر ورزشکار بالاتر است. همچنین ورزشکاران سبک کاتا در تراکم و محتوای مواد معدنی استخوان ران (به ترتیب 0/000=p و 0/03=p)، قدرت گریپ (0/00=p) و قدرت عضلات پشت (0/00=p)، به طور معنا داری از مقادیر بالاتری در مقایسه با غیر روزشکاران سود می‌برند. نتایج تحقیق حاضر حاکی از آن است که ورزشکاران کاراته به طور موثر موجب بهبود وضعیت استخوانی و قدرت عضلانی ورزشکار می‌شود؛ اما در مقایسه دو سبک رایج این رشته، سبک کومیته به سبب ماهیت فشارهای مکانیکی، تاثیر بارزتری بر وضعیت استخوانی ناحیه ساعد و قدرت عضلانی کاراته کاران دارد.

 

نویسنده : رسول کاویانی نجف آبادی، محمد اسماعیل افضل پور، علیرضا احسان بخش
تعداد صفحه : 14
مشخصات فایل : 1.39MB / PDF
قیمت : رایگان