مقایسه سطوح مختلف مکمل ویتامینه در جیره پایانی بر عملکرد و پراکسیداسیون لیپیدی گوشت جوجه‌های گوشتی پرورش یافته در سیستم‌های بستر و قفس

چکیده
    دو آزمایش جهت مقایسه اثر سطوح مختلف مکمل ویتامینه در دو سیستم پرورش بستر و قفس بر عملکرد و پراکسیداسیون لیپیدی گوشت جوجه‌های گوشتی تغذیه شده با جیره‌های تنظیم شده بر پایه گندم و جو از سن 29 تا 42 روزگی انجام گرفت. آزمایش اول، با استفاده از 288 قطعه جوجه نر سویه راس 308 با چهار تیمار و چهار تکرار در قالب طرح کاملاً تصادفی روی بستر اجرا شد. آزمایش دوم، هم‌زمان با آزمایش اول، با استفاده از 64 قطعه جوجه در قفس‌های پرورشی با چهار تیمار و چهار تکرار انجام گرفت. تیمارها شامل 4 جیره حاوی سطوح صفر، 33/33، 66/66 و 100 درصد مکمل ویتامینه بود. در سنین 35 و 42 روزگی، وزن و خوراک مصرفی هر تکرار محاسبه و وزن لاشه، درصد چربی محوطه بطنی، میزان آنزیم‌های آسپارتات‌آمینو‌ترانسفراز (AST) و آلکالین‌فسفاتاز (ALP) اندازه‌گیری شد. همچنین، پس از کشتار، ران پرندگان به منظور ارزیابی میزان پراکسیداسیون لیپیدی به مدت 6 ماه در دمای 20- درجه سانتی‌گراد منجمد شد. براساس نتایج آزمایش اول، میزان پراکسیداسیون لیپیدی و AST در مقطع زمانی 36 تا 42 روزگی تحت تاثیر تیمار فاقد مکمل ویتامینه قرار گرفت (05/0<P). در آزمایش دوم، پرنده‌های تغذیه شده با جیره فاقد مکمل ویتامینه (سطح صفر) از لحاظ عملکرد، وزن لاشه و AST، با دیگر پرندگان تغذیه شده با سطوح مختلف مکمل ویتامینه در مقطع زمانی 36 تا 42 روزگی اختلاف معنی‌داری داشتند (05/0<P). همچنین جوجه‌های تغذیه شده با جیره‌های تیمارهای 1 و 2 با دیگر تیمارها در سن 42 روزگی تفاوت معنی‌داری از نظر میزان پراکسیداسیون لیپیدی و ALP داشتند (05/0<P). با توجه به نتایج بدست آمده به نظر می‌رسد امکان کاهش سطح مکمل ویتامینه در جیره دوره پایانی جوجه‌های گوشتی در سیستم پرورش بستر تا 33 درصد و سیستم قفس تا 66 درصد سطح رایج فعلی بدون تاثیر منفی بر عملکرد و کیفیت گوشت منجمد شده میسر باشد.