مقایسه ی ابعاد و زمینه های احساس ناامنی در همسران عادی و ایثارگر نمونه ی موردی استان خراسان رضوی

چکیده
    مقاله به این پرسش پاسخ میدهد که آیا میزان احساس ناامنی اجتماعی و اقتصادی همسران ایثارگر در ابعاد و زمینه های مختلف در مقایسه با زنان عادیکمتر است؟ روش تحقیق، پیمایشی و جامعه ی آماری، کلیه ی همسران خانواده های ایثارگر (شهید، جانباز و آزاده) و نیز همسران عادی همجوار آنان در شهرهای استان خراسان رضوی است. حجم نمونه 1176 نفر است که نیمی از آنرا ایثارگران و نیمی دیگر را همسران عادی تشکیل میدهند که با ترکیب روش های نمونه گیریِ چندمرحله ی، طبقه ای متناسب، خوشهای و تصادفی سیستماتیک از فهرست همسران انتخاب میشود. اطلاعات از طریق پرسشنامه ی محقق ساخته با پرسشهای بسته جمعآوری میشود. چارچوب نظری شامل نظریهی نیازها و تضاد فمینیستی است. نتایج نشان میدهد که میزان احساسنگرانی همسران ایثارگر در ابعاد مسکن، استقلال مالی، احساس خطر و تهدید در خیابان و تهدید شغلی، کمتر از همسران عادی اما در بهعد بیماری شوهر، مشکلات فرزند، مشکلات جنسی و نقش مردم، بیشتر از همسران عادی است. ضمناً در ابعاد نگرانی از کمبود مالی، جانی، سلامتجسمی، اقتدار بر فرزند، نقش شوهر، نقش فامیل، نقش قانون و نیز در شاخص کل نگرانی، تفاوتی بین دو گروه مشاهده نمیشود. نتایج، تأثیر مثبت برنامه های حمایتی بنیاد شهید در کاهش نگرانی های عمدتاً اقتصادی و فیزیولوژیک ایثارگران را نشان میدهد، اما فقدان توجه کافی به نگرانی های اجتماعی زنان به ویژه درمنزل در ارتباط با نقش شوهر و فرزند و نیز در سطح کل جامعه مشهود است.