مطالعه ژنتیکی بعضی صفات مورفولوژیکی ریشه چغندرقند از طریق تجزیه دای آلل و روش GGEـ بایپلات
چکیده بهمنظور مشخصکردن نحوة کنترل ژنتیکی و وراثتپذیری تعدادی از صفات مورفولوژیکی ریشة چغندرقند که میتوانند برای افزایش عملکرد ریشه، عملکرد قند و عملکرد قند قابل استحصال در چغندرقند زمستانه مفید باشند، از تلاقی دایآلل و روش بایپلات دادههای دایآلل استفاده شد. بدین منظور، نه ژنوتیپ به نامهای 7112-36، 7173، 474، 452، 261، 436-104، SB-FIROZ، RR607 و 436 بهصورت دایآلل یکطرفه تلاقی داده شدند. والدین به همراه 36 هیبرید حاصل از آنها در قالب یک طرح لاتیس سهگانه با 49 تیمار در سه تکرار در ایستگاه تحقیقاتی صفیآباد واقع در شهرستان دزفول در سال زراعی 1387ـ 1388 بررسی شدند. صفات بررسیشده شامل طول ریشه، قطر ریشه و ارتفاع طوقه بودند. نتایج حاصل از تجزیة واریانس نشان داد که بین تیمارها برای صفات طول ریشه و ارتفاع طوقه در سطح احتمال یکدرصد و برای صفت قطر ریشه در سطح احتمال پنجدرصد تفاوت معنادار وجود دارد. بیشترین میزان وراثتپذیری عمومی برای صفات مطالعهشده مربوط به صفت طول ریشه بود. در کنترل صفت طول ریشه نقش اثرهای غیرافزایشی ژنها بیشتر از اثرهای افزایشی بود. همچنین برای صفات قطر ریشه و ارتفاع طوقه اثرهای افزایشی ژنها مهمتر از اثرهای غیرافزایشی بود. ترکیبپذیری عمومی ژنوتیپها برای هر سه صفت مورفولوژیک در سطح احتمال پنجدرصد معنادار بود. جهت ارزیابی پتانسیل ژنوتیپهای والدینی از روش گرافیکی GGE biplot استفاده شد. ژنوتیپ 7173 ترکیبپذیری عمومی مثبت و معنادار برای قطر ریشه داشت. همچنین بهترین هیبریدها برای صفات طول ریشة کوتاهتر، قطر ریشة بیشتر و ارتفاع طوقة کمتر بهترتیب هیبریدهای 7173 × 436، 436-104 × 436و 436 × 261 بودند.نویسنده : محسن نیازیان، اباذر رجبی، رضا امیری، محمدمهدی مرتضویان، محمدرضا اوراضی
تعداد صفحه : 13
مشخصات فایل : 1.33MB / PDF
قیمت : رایگان
