سپاه ایالات در عصر تیموریان

چکیده
تیمور، در ابتدا با بخشی از سپاهیان اولوس جغتای، در مسیر کسب قدرت گام نهاد. سپس، همزمان با گسترش قلمرو خود، به این سپاه وسعت بخشید. در این مسیر، او اقوام و گروه های مغلوب را نیز به خدمت گرفت. از سوی دیگر، همزمان با تصرف کامل ایران و سرزمین های همجوار، حکومت هایی محلی ـ خانوادگی را در ایالات متصرفی خود به وجود آورد. این سنت سیاسی؛ یعنی ایجاد امیرزاده نشین های تیموری، در زمان جانشینان تیمور تداوم و گسترش یافت. هریک از این حکومت های ایالتی، دارای تشکیلات سیاسی و نظامی شدند که با گذشت زمان، از استقلال عمل زیادی برخوردار شدند. از آن‌جا که مورخان، بیشتر بر سپاه تیموری از منظر تحولات مربوط به حکومت مرکزی تیموری توجه کرده اند، مسایل درونی و جزییات مربوط به سپاه های ایالتی، چندان مورد توجه قرار نگرفته است؛ حال آن‌که در عمل، مجموعه ای از این سپاهیان بودند که قلمرو تیموریان را حفظ می کردند و در لشکرکشی های حکومت مرکزی نیز نقش آفرین بودند. بر این اساس، ترکیب افراد این سپاه، چگونگی اداره آن و نسبت و رابطه آن با سپاه اصلی حکومت تیموری، از مهمترین پرسش هایی هستند که این مقاله، به روش توصیفی ـ تحلیلی، به دنبال پاسخ آن هاست. آگاهی های به دست آمده، شامل تنوع قومی سپاه های ایالتی است که بسته به مناطق، با تفاوت هایی همراه بود. در زمینه اداره سپاه نیز نمونه ای کوچکتر از تشکیلات حکومت مرکزی در ایالات وجود داشت. رابطه سپاه ایالتی با سپاه مرکزی نیز، با گذشت زمان رو به کاهش گذاشت. نویسنده : جواد عباسی؛ بشری دلریش؛ ربابه معینی یزدی
تعداد صفحه : 20
مشخصات فایل : 873KB / PDF
قیمت : رایگان