سنجش تفکر استراتژیک در مدیران شهرداری تهران

     مشکلات سازمان‌ها روزبه‌روز پیچیده‌تر و حل آن‌ها نیازمند راه‌حل‌های موثرتری هستند. برنامه‌ریزی استراتژیک، برنامه‌ای الزاما قابل اجرا نبوده و درگذر زمان، دستخوش تغییرات می‌گردد و در برخی موارد به جای حل مشکل سازمان، فقط باعث تسکین آن شده و با از بین رفتن اثر خود منجر به ایجاد مشکلاتی بزرگتر می‌گردد. به نظر می‌رسد لازمه تدوین و پیاده‌سازی برنامه استراتژیک در سازمان وجود تفکر استراتژیک در مدیران تدوین‌کننده برنامه است. این مقاله به سنجش تفکر استراتژیک در مدیران شهرداری تهران به کمک مدل جین لیدکا می‌پردازد. این مدل شامل 5 شاخص اصلی "نگرش سیستمی"، "عزم استراتژیک"، " پیشروی براساس رویکرد علمی"، "فرصت‌طلبی هوشمندانه" و "تفکر در زمان" می‌باشد که به کمک منابع موجود و نظر صاحب‌نظران به 29 زیرعامل تقسیم و با استفاده از روش تحقیق توصیفی- پیمایشی، اهمیت عامل و وضع موجود هر یک از شاخص‌های مذکور با پرسشنامه از مدیران شهرداری، مورد ارزیابی قرار گرفته است. تحلیل نتایج به کمک آزمون فریدمن و T زوجی، حاکی از آنست که با وجود اقدامات مهم مانند تدوین استاد راهبردی در شهرداری تهران، فاصله معنی‌داری بین اهمیت عوامل شاخص و وضع موجود ان‌ها در سازمان وجود دارد که توجه به آن‌ها اجتناب ناپذیر است.