تعیین بهترین زمان برداشت پسته براساس شاخص‌های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی

چکیده
    این مطالعه به منظور بررسی آثار زمان برداشت بر برخی از شاخص‌های پستة رقم احمد آقایی در رفسنجان انجام شد. در 3 سال متوالی (1391ـ1389) و طی 3 مرحله از رسیدن میوه (40، 70 و 100 درصد جداشدن پوست تر)، برداشت محصول انجام شد و شاخص‌های فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی اندازه‌گیری شدند. آزمایش‌ها در 3 تکرار و در قالب بلوک‌های کامل تصادفی اجرا و با تجزیة مرکب تجزیه و تحلیل شدند. به‌غیر از طول پسته، بیشتر شاخص‌ها تحت تأثیر زمان برداشت قرار گرفتند. بیشترین مقدار پروتئین (5/20 درصد)، کلروفیل (6 میلی‌گرم) و ماندگاری جوانه‌های گل (61 درصد) در پسته‌های برداشت‌شده در مرحلة اول (40 درصد) ثبت شد. با وجود مغز سبز و مزة خوب در پسته‌های 40 درصد رسیده، ولی پسته‌های برداشت‌شده در مرحلة دوم رسیدن (70 درصد) بهترین کیفیت و کمیت را داشتند. برداشت سوم (100 درصد)، هرچند وزن خشک و خندانی محصول را بالا برد، مشکلاتی از جمله افزایش زودخندانی، ریزش قابل توجهی از میوه‌ها و در نتیجه سختی عملیات برداشت، افزایش آلودگی و کاهش ارزش تغذیه‌ای را در پی داشت. با توجه به شاخص‌های مورد بررسی، در شرایط معمولی، بهترین زمان برای برداشت مرحله‌ای است که درصد خندانی و وزن خشک محصول در کنار ارزش تغذیه‌ای آن بالا باشد که این زمان تقریباً مقارن با 70 تا 80 درصد رسیدن محصول بود.